Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Londense rellen

Na Parijs is nu Londen in rep en roer. Ook in Parijs was de aanleiding het doodschieten van een jongeman door de politie. De buitenwijken van Parijs stonden in lichterlaaie, auto's brandden af en wekten wereldwijde afschuw op. De sociale minderheden grepen hun kans om hun opgekropte woede te botvieren, een zogenaamde heilige missie, maar niets meer dan een primitieve destructiedrang/vergeldingsdrang, die probeerde negatieve aandacht te krijgen, die aandacht kregen ze wel, maar niet in de vorm die ze in gedachten hadden. Nu woedt eenzelfde storm in Londen, waar de politie ook het doelwit van veel opgeslagen negativiteit is, iemand is volgens de opinie ten onrechte doodgeschoten, wat best waar kan zijn, maar om daarom hele wijken in de fik te steken en winkels te plunderen, is natuurlijk een onvrede van een andere orde. Vooral minderheden springen graag op zulke verwarringen in, als er maar wat te vernielen en liefst te graaien valt. Van nature ben ik geneigd minderheden de hand boven het hoofd te houden, maar deze keer verfoei ik hun stupide daden. Ik ken mijn geschiedenislessen. Revolutie, okay, maar criminele acties zonder wezenlijke, positieve oplossingen, wijs ik grondig af. Misschien heeft een politieman een fout gemaakt, maar dan zijn er betere wegen om tot een rechtspraak te komen. Anarchistische ideeën kan ik nog wel begrijpen, maar zinloze, brute, uiterst domme excessen krijg ik niet door mijn keel. Als je de samenleving wenst te ontwrichten, als dat je passie heeft, probeer het dan allereerst intellectueel, want als je dat niet kunt, dan ben je bij voorbaat een loser, dan kun je schoppen en gooien wat je wilt, maar onze beschaving laat zich niet dwingen door infantiele, vernielzuchtige, haatniveaus, waar de liefde uit beeld blijft en de zorg voor de toekomst geen issue is. Het lijkt wel een uitvergroting van de thema's van Charles Dickens, alleen met dit grote verschil, de gemene boeven wanen zich oppermachtig en ze rukken op als opgeblazen ratten met gouden knaagtanden. Wat erachter zit is steelzucht, het op oneerlijke manier vergaren van rijkdom en anders onbereikbare spullen. Stompzinnige jaloezie dus. Een uitgebarsten dievenmentaliteit. Even niet naar Londen, lijkt mij.

Schrijver: Joanan Rutgers, 9 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

4.6 met 5 stemmen 1.665



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)