Afscheid van een bijzonder mens
In mijn beroep als ziekenverzorgende heb ik veel te maken met dementerenden en hun familie. Sommige bewoners verpleeg ik al jaren en andere veel korter. Met de meeste bewoners heb ik een band, maar dan vanuit mijn beroepshouding. Daarmee wil ik niet zeggen dat het contact zakelijk is, maar ik neem het niet mee naar huis. Voor één mevrouw en haar dochter heb ik echter een uitzondering gemaakt. Graag wil ik deze hartenkreet daarom aan hen opdragen. Daarmee wil ik uiting geven aan mijn diepe bewondering en respect voor deze bijzondere vrouw die ik in mijn hart heb gesloten.
Deze vrouw bezocht haar moeder dagelijks. Twee keer per dag nam zij de zorg voor een groot deel op zich. Zij voelde dat als de opdracht die ze mocht uitvoeren. Begin dit jaar kreeg ik een speciale band met haar. We spraken over het geloof dat voor ons beiden heel belangrijk was, over onze dierbaren die we zo misten en over haar moeder die dement was.
Mijn bewondering steeg als ik zag met hoeveel liefde en toewijding zij haar moeder verzorgde. Menigeen zou daar een voorbeeld aan kunnen nemen. Elke week zag ze haar moeder achteruit gaan en steeds meer inleveren, totdat de zorg voor haar moeder drie weken geleden te zwaar voor haar werd en wij het overnamen.
Dat moet moeilijk voor haar zijn geweest, maar ze moest het aan ons overdragen.
Vorige week ging haar moeder steeds meer achteruit en kwam ze in bed te liggen. Het einde van haar leven naderde, zo voelden we dat. Samen bekeken we foto´s van haar ouders toen ze nog jong waren. Over haar vader, die al jaren eerder was overleden, sprak ze heel liefdevol. Terwijl we de foto´s bekeken twinkelden haar ogen. De liefde die ze uitstraalde was niet van deze wereld, maar van de hemelse vader. Die liefde was ook haar kracht om deze zware taak te vervullen.
Op woensdag tien augustus, ´s avonds om tien voor elf, overleed haar moeder, omringd door haar dochters. De hele dag hadden ze al bij haar gewaakt. ´s Avonds mocht ik haar moeder bijstaan in het laatste stervensuur. Ze is heel rustig overgegaan. ´Ma is thuis´, zoals haar dochter zei, en zo voelde het ook. Ze was nu bij haar lieve man en haar dochter die te jong was gestorven.
Mijn bewondering en respect gaan uit naar haar dochter die haar met al haar liefde en warmte heeft verzorgd tot de laatste rustplaats. Dankbaar ben ik dat ik er deelgenoot van mocht zijn. Met veel liefde denk ik terug aan een lieve vrouw en haar zorgzame dochter. Je neemt niet alleen afscheid van een bewoner, maar zeker ook van de familie.
Bedankt lieve schat dat jij er was voor jouw moeder!
home.nlGeplaatst in de categorie: afscheid
Geloof
424
Geef je reactie op deze inzending:
Kan menigeen een voorbeeld aannemen.