Huiswerkklasje

Sinds vorig studiejaar zijn squash-Marcel en pingpong-Frank de voorbeeldigste scholieren van het huiswerkklasje dat wekelijks bij de sportkoepel moet opdraven. Beide pupillen verzuimen niet, ze komen nooit te laat en ze weten de origineelste vervolgopdrachten te bedenken. Op jacht naar bonusstudiepunten, extra Edith-subsidie en een kus van de juf, is geen moeite het fris gewassen duo teveel. En nu gaan ze bovendien literatuuronderzoek doen naar de geheimen van populaire sporten.

Iemand heeft Marcel en Frank verteld dat daarover allang boeken vol geschreven zijn. Want je kunt weliswaar de mond vol hebben van sportontwikkeling en (nog erger) productontwikkeling, maar in dat geval is het aan te raden om eerst de talloze definities over ontwikkeling na te pluizen.

In zijn boek Verborgen Competitie keek Maarten van Bottenburg zeventien jaar geleden al met een sociologische bril naar vormen van vrijetijdsbesteding. Over squash en pingpong zei hij, bijvoorbeeld, dat beide sporten het slachtoffer waren geworden van ogenschijnlijke toegankelijkheid en populariteit. Het bleken twee tragische voordelen die squash en pingpong tot de armoedzaaiers onder de sporten hebben gemaakt.

De Amersfoortse socioloog onderscheidt meerdere verklaringen en parallellen. Squash en pingpong werden opgezadeld met een weinig respectabele ontstaansgeschiedenis. Dat is nu eenmaal zo, daar is niets meer aan te doen. In de tweede helft van de 19e eeuw verruilden Britse beroepsmilitairen, zodra het begon te regenen, de tennis- en golfbaan voor afgeleide takken van sport die als inferieure halfbloedactiviteiten werden beschouwd. In hun ogen waren squash en pingpong niet meer dan noodgedwongen wachtkamer-alternatieven, waarbij men niet de moeite deed van puntentelling. Wat eveneens ongunstig voor sportontwikkeling uitpakt, is vaagheid over regulering, materiaal en trainers. Bovendien had tafeltennis de pech dat de rijkeluiszoon Ivor Montagu in 1926 het eerste wereldkampioenschap in zijn achtertuin liet spelen (en financierde) en daarna veertig jaar despotisch over het wereldtafeltennis bleef regeren.

Heeft een speling van het lot beide NOC-NSF losers in elkaars armen gedreven? Nee, Maarten van Bottenburg heeft gewoon een vooruitziende blik gehad. Iemand heeft op de Schegweg en in het Silverdome ontdekt dat squash en pingpong met identieke demografische nadelen en een identieke noodlottige clubpiramide kampen. Met als gevolg dat twee directeuren nu gedwee aan de leiband lopen van sportkoepel en mevrouw Schippers (wordt vervolgd)

Column Sport Tafelte Sport Tafeltennis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 159