Foppe als bibliothecaris in de bibliotheek

Vanmorgen bij het opstartgesprek sprak ik over mijn ervaring als bibliothecaris. Alle fouten uit die tijd stonden mij nog haarfijn voor de geest en ik kan er nog smakelijk over vertellen, daarom dit verhaaltje.

Vol goede moed vertrok ik uit friesland naar groningen stad om te leren voor mijn vak bibliothecaris in een openbare bibliotheek. Ik vond het een leuke opleiding, ik hield van lezen en kwam altijd al in de bieb en voelde me daar prettig. Ik kon werken in de openbare bieb in een middelgroot friese stadje en had een leuke directeur.

Het werk echter vond ik wat lastig maar dat kwam omdat ik een beetje andere hersens heb en niet erg praktisch ben. Eerst moest ik fietsen en met de bus en dan koffie drinken en de boeken netjes in de kast terug zetten. Ik zocht boeken op in de catalogus, we kregen een cd/collectie en oude elpees schreef ik uit en soms nam ik ze mee naar huis, ik maakte een tentoonstelling van boeken, gaf informatie, leende boeken uit en nam ze in en ruziede soms over boetes of schold ze kwijt al naar gelang mijn humeur, ik stopte een cd/rom in het verkeerde houdertje en de naald van de pickup die ik erop zette werd gestolen, in de kinderboekenafdeling vond ik leuke boeken, ik kende alle buitenlandse literatuur maar had niets met streekromans, de detectives vond ik bloederig, ik voetbalde soms in de pauze of liep door het winkelcentrum en kocht een versterker en draaitafel of een bouwpakket en ik woonde weer thuis wat ook wel wat ouderwets was maar ik was 's avonds vooral moe van het werken.

Ik studeerde af op een leesbevorderingproject maar dat was al achterhaald en kwam in een bureaulade en toen nog ging ik de tevredenheid onderzoeken middels een enquête en toen was ik dus bibliothecaris maar er was helemaal geen werk op dat moment en ik zag het niet meer zitten en verliet alles om in brabant aan de universiteit te gaan studeren die ik ook gehaald heb en na nog een baan als archiefmedewerker bij de politie kwam ik in de psychiatrie en ik lees ook nooit meer en ik kom niet eens meer vaak in de bieb maar schrijven doe ik nog wel maar een boek zal er wel nooit van me uitkomen.

Dit is het verhaal van Foppe die van boeken hield en veel studeerde en met lege handen thuis zit met de eigen cd/collectie van tweehonderd stuks als troost voor de lege uren thuis en de uren in de nacht als ik wakker ben.

DE BIBLIOTHECARIS

Foppe loopt stage in de grootste bibliotheek van Nederland. Ha, daar is een bezoeker. O nee, eerst even naar binnen maar het alarm gaat af want hij heeft geen pasje. Ik loop stage zegt meneer foppe vandaar. Zijn studiegenoot kijkt hem lachend aan hij werkt er al jaren. De bezoeker is Kees Prinsen beroemd van J.J. De bom. Als hij maar geen slecht humeur heeft denkt de bibliothecaris. Ik heb een goede opleiding zegt hij maar. Ja maar ik kan niet overweg met de catalogus zegt j. j. ik kan het boek niet in de kast terugvinden. Welk boek zoekt u, zegt meneer foppe. Een oud boek met een vogeltje er op. O, dat is j. torens van de ouderwetse vogelboeken van Verkade zegt meneer foppe en leidt de man naar een afgelegen plek in de grote bieb vol met boeken. Samen gaan ze de hele collectie bij af totdat het oude boekje met het koolmeesje te voorschijn komt. Het angstzweet brak al uit dat we het niet hebben en dat zou een blamage zijn, zegt de bibliothecaris. Dit is hem hartelijk dank zegt de Bom en verdwijnt. Koffie! Roepen de hersens van de boekenwurm en hij loopt naar de kantine en zwaait lachend en gaat zitten. Zo, weer iemand geholpen, denkt meneer foppe. Dan wordt hij wakker en gaat buiten roken. Ooit in een ver verleden was het zo, nu is hij thuisloos en werkeloos. Schrijven kan hij nog wel een beetje maar in de bibliotheek komt hij niet meer, zijn hersens zijn een omgevallen bibliotheek geworden waarin hij niets meer kan vinden. Met sommige mensen die van boeken houden loopt het nu eenmaal slecht af.