Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

De preek van ds. Zeldenrust over de knuffelkat

Gemeente! Op deze zonnige dag in oktober wil ik met u spreken over iets wat tegenwoordig de aandacht van heel veel mensen opslokt: het internet. Hoe velen onder u brengen niet dagelijks uren achter het scherm door, surfend, bloggend, chattend of misschien wel erger? Natuurlijk: het wereldwijde web is een groot goed. Heel veel berichten kunnen er in een ommezien mee worden verstuurd. Er kunnen zelfs levens mee worden gered. Wij danken de hemel dat deze vorm van communicatie er heden ten dage is! Echter, er zijn ook grote gevaren aan dit moderne medium verbonden. Laat ik u een verhaal vertellen om duidelijk te maken wat ik daarmee bedoel. Daarna zult u een geheel andere blik op uw digitale scherm werpen, áls u al bereid bent er ooit nog acht op te slaan.

Zo was er eens een knuffelkat. Nee, geen pluche beest van Bart Smit, zo’n bruin, pluizig geval met twee kraaloogjes, nee, een fanatieke blogger met die bijnaam, iemand die zijn leven zittend achter het scherm doorbracht. Nu had deze knuffelkat een voorliefde voor jonge vrouwen. Daarom had hij op een sociaal medium, genaamd het Netwerk, een pagina gebouwd waarop hij reclame voor zichzelf maakte. “Ik ben de grote knuffelkat”, zo stond er met grote letters te lezen, “en ik deel warmte en gezelligheid uit aan een ieder die het maar wil. Heb je behoefte aan liefde, ben je verdrietig, zoek je troost? Wil je dat ik voor je bid? Kom maar, schat, dan krijg je een poot van mij, de grote knuffelkat!”.

Gemeente, weet u wat er gebeurde? Nee? Ik zal het u zeggen: heel veel jonge vrouwen meldden zich bij hem aan. Natuurlijk werden zij verwelkomd door de grote knuffelkat. Maar kregen zij de liefde die hen was beloofd? Op welke wijze werden zij getroost? Sloeg hij een vaderlijke poot om hun lieftallige hals?

Uit de Heidelbergsche Catechismus kennen wij de natuur van de mens: vies, duister en zondig. Zonder de reddende hulp van boven zijn wij gans verloren! En deze mens nu was zondig, hoewel hij in den Heer geloofde. Hij richtte zijn gebeden tot de hemel, maar ontving antwoord uit de hel. Zo luisterde hij eerst naar de klachten en problemen van zijn beschermelingen – ruzies met vriendjes, moeilijkheden met leraren en de menstruatie, u kent dat wel – maar gaandeweg verslapte zijn aandacht. Dan begon hij over hen te fantaseren. En zoals dat gaat met mensen van deze wereld werden zijn fantasieën steeds woester en onstuimiger. O mensheid, hoe ver is het met u gekomen dat tal van mensen, oud en jong, zich aan deze vunzige geneugten overgeven?! Verleidingen zijn er zonder naam en tal, en de mogelijkheden breiden zich nog immer uit!

En zo gleed de aandacht van de grote knuffelkat van zijn hart naar zijn handen om tijdens het mailen te doen wat zijn duistere driften hem ingaven. Hij beging de moeder aller zonden! De knuffelkat schrok en zag in wat hij deed. Hij begreep dat zijn hand hem tot zonde had verleid. Maar deed hij daarop boete? Richtte hij zijn zondige schreden weer naar de Heer? Ging hij op zijn knieën om de zonde van het vlees te belijden?

Gemeente, ik zal u niet langer in spanning laten: nee, deze mens beleed zijn zonden niet! Integendeel: steeds groter werd de schare van de jonge vrouwen die tot zijn kennissenkring behoorden. Hij sloeg foto’s van hen op zijn apparaat op en begon zijn vriendinnetjes te sms-en. Sommigen waren daar niet van gediend, want het waren er wel vijftig op een dag!

Zo kon het gebeuren dat een jonge vrouw, die door zijn digitale boodschappen werd achtervolgd, de autoriteiten benaderde met het verzoek de gangen van de knuffelkat na te gaan. De wetsdienaren trokken daarop zijn gangen na en noteerden alles in hun digitale opschrijfboekjes. Toen de zaak rond was, werd een aanklacht ingediend: de grote knuffelkat was er gloeiend bij! De man moest voorkomen en werd wegens stalken tot vier maanden cel veroordeeld.

In het gevang geschiedde echter een wonder: hij zwoer zijn kwalijke praktijken af. Zo werd het huis van bewaring voor hem een behouden huis. Laten we de Heere danken voor de ommekeer in zijn levenswandel. En, beste gemeenteleden, kijkt: daar op de eerste rij zit de knuffelkat. Hij is een waarachtig mens geworden en dient nu van ganser harte God!

Laten we tot slot van deze overdenking zingen uit de bundel van Johannes de Heer lied 345, de verzen 3, 4 en 5. Daarna is er een collecte voor de reparatie van het dak van dit godshuis. Wees bij het verlaten van de kerk dit getuigenis indachtig. En eh… niet te veel internetten, want dan verleidt uw oog uw hand tot zonde. Ik hoop dat u de boodschap hebt begrepen, wel voor de drommel!

Schrijver: Hendrik Klaassens, 23 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: woede

2.4 met 62 stemmen 1.576



Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
27 oktober 2011
Email:
joke190411telfort.nl
Ja hoor lees ik ook wel, die Zweedse band...
heel goed!
Naam:
Hendrik
Datum:
27 oktober 2011
Joke, de essentie wordt in dit verhaal gedetailleerd beschreven, nl. hoe iemand te werk gaat die zich als hulpverlener of trooster opstelt. Het humoristische zit 'm in de pathetische manier waarop een ouderwetse predikant er een donderpreek over houdt.
Mijn beschouwingen worden trouwens wel goed gelezen, maar misschien hebben die onderwerpen jouw interesse niet. Daar is iedereen natuurlijk vrij in.
Naam:
J.de Groot
Datum:
26 oktober 2011
Email:
joke190411telfort.nl
Ja Hendrik, op een grappige manier schrijven is een kunst op zich...net als een blijspel of een comedy een vak apart is, humor is de moeilijkste form van communicatie, al lijkt dat niet zo,
en donderpreken wat zegt dat de hedendaagse mens dat nog, wil je echt iets overbrengen dan zal je tegenwoordig uit een ander vaatje moeten tappen, en loodzware beschouwingen zullen ook maar voor een handjevol mensen een uitdaging zijn omdat te lezen.
Maar we wachten af...
Naam:
Hendrik
Datum:
26 oktober 2011
Email:
klaassens38zonnet.nl
Dag Joke, bedankt voor jouw reactie, want daaruit blijkt dat het wsch. niet helemaal duidelijk is waar dit verhaal over gaat. Op een grappige manier wilde ik deze praktijken aan de kaak stellen, maar de grappige vorm (een donderpreek) heeft de inhoud misschien verdrongen. De volgende keer zal ik me bij dit onderwerp puur op de inhoud richten.
Naam:
J.de Groot
Datum:
24 oktober 2011
Email:
joke190411telfort.nl
Hendrik door jouw schrijven, en mijn reactie, en jouw tegenreactie..komt er nu een beetje duidelijkheid waar dit over gaat, en ik weet ook dat dit soort mensen bestaat echt, heb het zelf ook gelezen, maar is het misschien een goed idee daar eerder een verbinding mee te maken, want van/met dit schrijven (een gegeven dat jij weet) daar kan de rest geen hol mee, snap je?
Naam:
Hendrik
Datum:
23 oktober 2011
Ja, Joke, dit is een volkomen idiote preek van een soort SGP-predikant die het heeft over toestanden op het internet die hem niet aanstaan. Hij gaat helemaal uit zijn dak :-)
Er zit trouwens wel een serieuze kant aan, want er zijn internetters die zich als een hulpverlener of trooster opstellen, maar er ondertussen op kicken dat jonge vrouwen hun hartsgeheimen aan hen toevertrouwen. Soms gaan ze daarbij te ver. Ik kots daarvan, vind dat echt vreselijk.
Naam:
J.de Groot
Datum:
23 oktober 2011
Email:
joke190411telfort.nl
Hendrik ik heb het diverse keren gelezen, had je niet beter kunnen schrijven, de knuffelmuis, maar nu stop ik echt, anders krijg ik ook zeldenrust van dit schrijven, en dat mannetje op het plaatje
moet nodig met zijn knuffelmuis naar....bed!
Gemeente, kunt U mij volgen?

Och ja, laten we maar lachen hé...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)