Commotie in Drentsch Museum

De ellende begon al bij de kassa van het nog maar net gerenoveerde museum, nog maar pas heropend door onze taaie koningin Beatrix, dus er hing nog een sfeer van verscherpte alertheid. Door een gebrek aan hostesses zat er een gefrustreerde, bikkelharde, misplaatste beveiligingsmedewerkster achter de kassa, die van toeten nog blazen wist en in iedere nieuwe bezoeker een potentiële kunstrover zag of op zijn minst een baldadige museumetiquetteovertreder. Toen wij als uitgelaten feestvierders naderden, gingen haar alarmknopjes direct branden en schoof ze geïrriteerd op haar draaistoel heen en weer. Ze kon niet meer het vriendelijke ontvangstgezicht spelen en toen mijn jongste broer mijn jubilerende ouders fotografeerde, liepen ze net opzij en flitste het pal in het gezicht van de overdreven defensieve kassière, die meteen rood aanliep en mijn broer een snedige reprimande gaf, want zoiets moest je van tevoren vragen en ze wenste niet op internet te kak worden gezet. Hij moest de foto direct wissen, anders zou ze een arrestatieteam inschakelen. Ze stond niet eens op de foto, maar de incompetente pitbullfeeks eiste genoegdoening, terwijl mijn oudste broer nog even vroeg of ze nog plezier beleefde aan haar werk, als ex-politieman niet onder de indruk van haar opgeblazen blufpoker. Mijn jongste broer was onbewust in de val gelopen van een incapabele wraakzuchtige en tot overmaat van ramp begon een tweede bewaakster, wat ook een invalster voor een hostess was, ook nog op hem in te praten, want ze had zijn tegenstribbelingen gehoord en dat vond ze ongepast en ongemanierd. 'Ik ben een vrij mens', zei mijn broer, 'en ik vind het juist goed dat je mij gehoord hebt!'. Ik zag zijn bevreemding in de Kafka-achtige situatie, ik dacht aan de Joden en de nazi's en al die verrekte vooroordelen van kortzichtige, geïndoctrineerde, gewetenloze dictatormensjes. Het jonge meiske had geen enkel besef van wie ze voor zich had, ze reageerde puur uit haar aangeleerde studieresultaten en haar kwaadaardige vermengingen daarmee. 'We zijn allemaal anders opgevoed', zei mijn broer beteuterd. 'Dat mag ik hopen!', zei de domme gans, want toen bemoeide ik me ermee, woordscherp als altijd. 'Je impliceert daarmee, dat zijn opvoeding veel minder was dan de jouwe en dat is nog veel meer beledigend, als je wilt muggenziften, dan kan ik het ook!', zei ik. Plus mijn grijze haren en mijn grote hoed, droop ze snel af en rende ze even later huilend uit het zicht. We bekeken de Chinese restanten van boeddhistische kunstvoorwerpen, te vergelijken met het roomse arsenaal, maar persoonlijk heb ik niet veel met China, sinds ze Tibet erbij hebben gepikt, okay, mooie vrouwtjes en lekker voedsel, maar dan houdt het op voor mij, ik zag er nog enkele boeiende schilderijen, zoals een portret van Martha van Vloten, de vrouw van Frederik van Eeden, en een donkere schildering van Willem Witsen, toen hij dertig was, ik heb even over zijn handtekening geblazen, want dat zien die camera's niet, en een klein schilderijtje van Breitner, waar ik later over droomde, van hoe makkelijk het te stelen is met al die suffige bewakers, gewoon in mijn lange kasmierjas stoppen, met een speciale, grote zak. Een nepexemplaar achterlaten. Zo gepiept. Lekker púh voor die zeikneuzen. Toen ik het museum verliet waren de negatief projecterende kenaus vervangen voor ingedutte, bierverslaafde, goedzakkerige bijna-gepensioneerden. Het zal mij benieuwen hoe lang het duurt dat ze erachter komen dat er inmiddels een Jan Sluyters bij mij aan de muur hangt en dat die bij hen in één avond een nepperd heeft opgeleverd! Daarbij, ik heb al een koper voor dat gouden Boeddhabeeldje, 45 euro per ons, moeten ze maar beter opletten en zich niet zo te schande laten brengen door laaghartig, vertroebelend, demagogisch, machtswellustig, pietluttig gekissebis.

Commotie in Drentsch onterechte bejegenin

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 4 stemmen 102