Büch-biografe

Ik keek naar een uitzending van Max om de tijd naar het zesuurjournaal te overbruggen, meestal gevuld met oude bokken en geiten, maar afgezien van de sympathieke Ferdi Mengele, is dat echt zijn achternaam? zat de jeugdige (33-jarige!) Eva Rovers bij de gemoedelijke oudjes aan tafel, terwijl ze werd gepresenteerd als de enige echte biografe van Boudewijn Büch, wat me fascineerde, want hoe kan zo'n jonge mademoiselle de supergecompliceerde Büch ontrafelen, die zeker niets moest hebben van ondoorleefde paspoppen met een universitaire tic. Voor de duidelijkheid, Eva studeerde Taal- en Cultuurstudies aan de universiteit van Utrecht en ze is sinds 2006 als promovendus verbonden aan het Biografie Instituut van de Rijksuniversiteit te Groningen. Ze is lerares Kunstgeschiedenis aan de universiteiten van Groningen en Utrecht. Bovendien publiceerde ze de biografie van de kunstverzamelaarster Helene Kröller-Müller, die samen met haar man een boeiend museum heeft nagelaten. Sommige rijken blijken gelukkig wel sociaal. Inhumaniteit nekt zichzelf. Ze is overigens afgestudeerd op de invloed van Piet Mondriaan op de abstracte kunstenaars van Amerika. Je moet er maar opkomen. Rovers rooft lekker voort en mag sinds 30 juni j.l. officieel dé biografie over Boudewijn Büch schrijven. Er werden beelden vertoond, waarbij Büch de kist van Goethe aanraakt, zonder dat het alarm afgaat, het is niet te geloven, maar hij wordt nog steeds als een baldadig kind gezien, terwijl zijn kennis menige professoren deden verstillen. Mijn hommage voor hem (gepubliceerd op Verhalen.nl) verschijnt natuurlijk niet in beeld, hij wilde het zelf niet eens aannemen, maar ik had hem als geen ander door, niet dat ik zijn biografie wil schrijven, geen denken aan, dat lijkt me een hoogstfrustrerende job, toch, achter de pochende charlatan verschuilde zich een ware, literaire langnek. Ik heb het grootste deel van zijn oeuvre gelezen, incluis zijn poëzie, waar hij zo bedroefd om was, omdat het ondergewaardeerd bleef, waar hij in zijn theatershow cynische grappen over maakte. Hij wist ook Nederlandse popsongs totaal belachelijk te maken, hij was dé bibliofiel van Nederland en hij verzamelde talloze opgezette dieren. Te bedenken dat hij aanvankelijk blufte en zich onder valse titels bij bekende geleerden/literatuurgrootheden inmengde, strandde hij uiteindelijk bij de VARA-televisie, die hem rijk maakte en zijn Prinsengrachtpand deed uitbreiden, de elitaire inhoud erbij. "Ik moet niets van jou, jongen!", waren de woorden die hij letterlijk tot mij sprak, terwijl ik hem een geweldige hommage wilde aanbieden, die door een assistente/begeleidster werd aangenomen, ik denk nu dat dat Eva Rovers was, maar dat is ingebeelde lariekoek, want ze was een voor mij nog steeds anonieme jongedame, die mijn teleurstelling grotendeels goedmaakte, waarvan akte. Eva mag spitten in de geheime archieven, waarmee ze maar volop boft op zo'n jeugdige leeftijd, ik ben er jaloers op, het valt te hopen dat ze geen steken laat vallen en Büch niet alsnog gemystificeerd wordt, want dan zijn we zijn wezenlijke zielsverschijnselen voorgoed kwijt en kunnen we beter als naïeve lezers zijn literaire werk voor lief nemen. Eerlijk gezegd denk ik dat Büch groter is dan welke biograaf dan ook, daar hij zichzelf oversteeg, waar niemand hem kan benaderen. Ook ik niet!

Eva Rovers Boudewijn Boudewijn Büch Büch-biografie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 131