Mijn bijna-doodervaring
Helaas wordt door mensen die niet geloven meestal laatdunkend en spottend over bijna-doodervaringen gedaan, alsof iemand zich dit zou inbeelden. Voor de volle honderd procent kan ik zeggen dat het geen fantasie is. Zelf heb ik als kind een BDE gehad. Om te laten zien dat het geen onzin is zal ik mijn ervaring nu beschrijven.
Acht jaar was ik toen ik erg ziek werd en in het ziekenhuis terecht kwam. Met veel toeters en bellen probeerden artsen mij in leven te houden, maar dat mocht niet baten. Zo licht als een veertje voelde ik me uit mijn lichaam gaan. Onder mij zag ik een wit jongetje liggen waar het leven uit verdwenen was. ‘We raken hem kwijt’, hoorde ik de dokters zeggen. Voor me was een lange buis die mij opzoog. Met een ongekende snelheid bewoog ik me door een tunnel die steeds lichter werd. Tijdens mijn reis door de tunnel hoorde ik een zacht zoemend geluid. Dat stoorde me niet, want het leek bij me te horen. Aan het eind zag ik een klein lichtpuntje dat steeds groter en feller werd.
Eenmaal in het licht aangekomen zag ik een manspersoon opdoemen. Hij was het die het licht uitstraalde dat ik gezien had. De man, die ik herkende als Jezus, pakte mijn hand en toonde mij een prachtige tuin. Hij nodigde mij uit op Zijn schoot te gaan zitten. Samen keken we naar de bloemen die kleuren hadden die wij op aarde niet kennen. Als ik naar een bloem keek, leek ik er één mee te zijn, alsof ik me in die bloem bevond, die tegelijkertijd een prachtige melodie voortbracht. Alle bloemen in de tuin hadden een eigen melodie; samen zorgden ze voor een hemels geluid.
Terwijl ik samen met Jezus in de tuin was, sprak Hij tegen mij. Dat deed Hij niet met Zijn mond, maar met het hart. Er werd me duidelijk gemaakt dat mijn tijd op aarde er nog niet op zat en dat ik terug moest. Hij legde Zijn hand vaderlijk op mijn hoofd en zei: ‘Mijn kind, ga terug’. Met een klap keerde ik daarop terug in mijn kinderlichaam.
Nu ik ouder word denk ik vaak terug aan deze ervaring die je maar met weinig mensen kunt delen. Als je dat wilt vertellen aan ongelovigen, verklaren ze je voor gek. Toch zijn er heel veel mensen met zo’n ervaring. Zouden al deze mensen dan liegen of een rijke fantasie hebben? Tijdens mijn ervaring zijn mij dingen voorspeld die nu in mijn leven uitkomen. Eén ervan is dat ik voor zieke mensen mag zorgen.
Laten we nu eens ophouden met mensen voor gek te verklaren die in God geloven. Laten we open staan voor elkaars overtuiging en respect hebben voor iemand anders, ook als diegene ervaringen heeft opgedaan die hij of zij maar met weinig mensen kan delen.
Geplaatst in de categorie: religie
Bijna-doodervaring
1.344
Geef je reactie op deze inzending:
mijn zusje heeft dit jaren geleden ook meegemaakt en die is absoluut niet gelovig.
‘Mensen met temporale epilepsie verklaarden tijdens hun aanvallen religieuze hallucinaties te hebben die overeenkomsten vertonen met Bijna-doodervaringen. Bij gewone, gezonde mensen die zich als vrijwilliger aanboden, heeft men door het uitwendig aanbrengen van een magnetisch veld ter hoogte van de temporale kwab van de neocortex ook religieuze hallucinaties kunstmatig kunnen opwekken. Ook de impact van allerlei drugs op de fysiologie van zenuwcellen én tegelijk op het bewustzijn van de gebruikers is bekend.’
(Bron: (nl) Bijna-doodervaringen wetenschappelijk verklaard door Prof. Dr. Willem Betz (medicus), Prof. Dr. Walter Verraes (bioloog) en Prof. Dr. Luc Crevits (neuroloog)
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik verklaar je niet voor gek en ik denk serieus dat je dit echt ervaren hebt. Ik zal mij ook niet laatdunkend uitspreken hierover aangezien de wetenschap er ook nog geen sluitend antwoord op heeft.
Desalniettemin vind ik het een mooi verhaal.