Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

De simpele wijsheid van Jan Stam

Ik volg erg graag de vervolgserie in 'Man bijt hond' over de wat verloederde Jan Stam, hij zegt niet veel, maar als hij wat zegt, dan is het wel goed raak en zijn eenzame bestaan wekt heel wat vertedering en waardering op. Zo langzamerhand kan ik me een volledig beeld van hem vormen en zo heb ik in mijn verleden velen gekend, die slechts in mij en enkelen zullen voortleven, zoals de Heerenveense winkelwagentjesverzamelaar, die nette, winkelende heren opschrikte met 'Griep her bij de kut!' en de Oranjewoud-fietsenmaker, die onder de zwarte smeersel vol vuur een band wist te plakken, omringd door oude, metalen merkversierselen en een chaotische rommel, waar enkel hij de weg in wist. Ik zie Jan Stam voor zijn bouwvallige siermolen met gerafelde wieken of bijna stikkend in zijn saffie fier reagerend op de lieftallige verslaggeefster, hij melkt zijn koe en verkoopt de vliesrijke melkbrij aan een buurvrouw, die hem zo zielig vindt, maar ja, wat moet Jan anders, hij heeft zo zijn afgezonderde bezigheden, versterkt de omheiningen met zelf gezaagde wilgentakken, eet wat hij wil, mixt van alles om het uit te proberen, eet al ruim tien jaar geen aardappelen meer, gaat enkel baden als het begint te jeuken, draagt steevast zijn afgekloven overall, gooit steeds wat broodresten naar zijn hond, kijkt nooit omlaag, omdat dat tot schoonmaakneigingen kan leiden. Hij koopt in de plaatselijke supermarkt een roddeltijdschrift om bij de tijd te blijven en om de mooie dames te begluren, heel soft en aandoenlijk, in wezen is het contactarmoede die hij probeert op te vullen met pulp. Hij koopt er zijn tabak en bij de slagerij zijn worst, die hij de hele dag door verorberd als was het kaviaar. Hij begint zijn dag met een slokje likeur en verder rommelt hij maar wat aan, maar hij geniet volop en zijn eenvoudige levenswijze kan in deze crisistijd profetisch zijn. Blij zijn met simpele dingen en weinig eisen, hele volksstammen zullen dat waarschijnlijk opnieuw moeten leren en daarom is het heel juist dat Jan Stam zijn televisie-serie heeft, want hij zet in wezen de overbeschaafde, decadente geldwolverij voor schut. De Swiebertje-mentaliteit zeg maar, het gaat weer meer gebeuren en als Jan met Kerst voor de zoveelste keer Sissi gaat bekijken, dat waardeloze wijf, volgens hemzelf, dan hoop ik echt dat zijn dorpsgenoten hem niet alleen laten zitten en hem wat extra's geven, gewoon anoniem, net als de Kerstman, omdat hij toch hun dorp op de kaart heeft gezet en vooral omdat hij wel eens mag meegenieten van de omringende welvaart, vooral zo iemand als hij. Koop een pakje tabak of een gebraden kalkoen voor hem, een pakket tijdschriften of een Kerststol, lekkere worsten of andere lekkernijen, die je zelf ook graag opeet, een goede fles kruidenlikeur of doe eens gek en geef hem een fles champagne! Zet het voor zijn deur en ren daarna hard weg. Een gegarandeerde topprestatie! Trouwens, het is wel Jan Stam die het woord 'tempelen' heeft geïntroduceerd, wat zijn uitvinding is, want het bestond nog niet, en als taalkundige heb ik daar groot respect voor. 'Tempelen' betekent 'naar de kerk gaan' en dat doet Jan dan ook zo af en toe, opgedost en wel, met rare, glurende blikken om hem heen, daar hij een pruik draagt en men zijn abnormale levenswijze kent en stiekem uitlacht, maar Jan houdt voet bij stuk en snort blijmoedig met zijn brommer op en neer. Dat Jan traumatische ervaringen heeft verdrongen, kan waar zijn en dat wordt in de serie gesuggereerd, maar het is vooral frappant dat mensen zoals hij dichter bij God staan dan de zogenaamd geciviliseerde massa, die zich oppermachtig waant en anderslevenden uitsluiten. Lees wat dat betreft de Zaligsprekingen nog maar eens aandachtig door!

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 december 2011


Geplaatst in de categorie: idool

3.8 met 5 stemmen 191



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)