Monddood gemaakt.

Zij heeft het hart op de tong. Zij is goudeerlijk. Zij zegt wat ze denkt: “Jij hebt niets bereikt, jij hebt niets te willen, jij denkt verkeerd, jij voelt verkeerd, ik blijf eeuwig van je houden ook al ben je een slecht meisje, jij moet weg”. Zij mag al die dingen zeggen, want wij moeten elkaar accepteren zoals we zijn.

Maar haar zondebok nam de vlucht, werd een hippie op gouden klompen en een gouden fiets, droeg ongekamde haren met hippieband en nachtkleding. Dus stapte ze naar de gemeente.
“Mijn dochter moet een huis hebben!”
“Kan uw dochter niet voor zichzelf spreken?”

Daarop nam ze een handlezer in dienst. Hij zei wat zij wilde dat hij zei. Maar zijn woorden hadden geen invloed op de dwarse engel. Met klapperende vleugels van verontwaardiging spoelde deze de pijn weg met acht flesjes bier op het bed van haar kamergenoot. En hij luisterde beduusd naar zo veel openheid. Zijn lange krullen swingend als zijn pianospel, tot in de eeuwigheid ‘ja knikkend’ tussen de nachtbomen in een verbouwd kippenhok.

“Jij bent een gevaarlijke vrouw!”, had zijn vader woedend met opgeheven vinger tegen haar geschreeuwd. Zonder te kloppen was hij haar kamer binnengestormd. Er kwam spuug uit zijn mond. Hij veranderde de zondebok op slag in een vrouw! Ze voelde zich vereerd in plaats van verkeerd.

Het ging verkeerd. Willoos was ze meegezogen in de kleurrijke droomgezichten van haar huisgenoot en hij raakte verstrikt in haar fabelachtige roekeloosheid. De enige liefde die zij beiden kenden was die van de macht, de nacht van het psychische geweld. 'Velen vallen door een snijdend zwaard, maar niet zoveel als door een scherpe tong'. Hij viel uit haar hemel, zij viel uit zijn hemel. Het koude lichaamsvocht trok op van haar handen naar haar ellebogen, van haar voeten naar haar knieën, besprenkelde haar ziel met de kilheid van de hel. Luid riep ze naar de Hemelse Vader. En Hij antwoordde: “Kijk, jouw deur staat open.” Drie dagen lang wist ze met zekerheid dat daar iemand zou komen binnenwandelen. Zomaar. Ze wachtte.
Jezus Sirach 28: 18.

Een jongeman met haren als zonnestralen kwam gewoon even langs omdat hij had gehoord van die leuke hippies in een kippenhok. En hij bleef langskomen, hij luisterde, hij kookte, hij zorgde, trok haar uit de ban van manipulaties en verjoeg de angst.

De man van de zon zei dat ik voor mezelf kon spreken.

Monddood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.2 met 4 stemmen 227