De man die bang was voor zichzelf en de wereld
ER was eens een man, een kleine intelligente man maar hij was erg alleen en zag niemand behalve soms zijn moeder en zijn eigen kat. Hij luisterde altijd naar de radioberichten om het hele en later ook om het halve uur.
Als de oorlog uitbrak wist hij tenminste als eerste dat het zover was en hij had voor een jaar diepvriesmaaltijden in huis en als het bleef regenen en sneeuwen hoefde hij dus ook niet naar buiten. Lijdzaam keek hij 's avonds naar de journaals en kroop om elf uur onder de wol om om zeven uur weer op te staan maar de oorlog bleef beperkt tot afghanistan al zaten daar wel nederlandse militairen.
Op een dag echter dacht hij dat de berichten over een moordenaar over hem gingen en hij voelde zich achtervolgd en sloot zichzelf op want ze kwamen hem halen.
Een jaar ging zo voorbij en hij was niet meer buiten geweest en erg verzwakt en zijn moeder belde ook niet meer. Hij praatte niet meer altijd maar bang en keek ook geen tv meer en de radio had hij uitgezet. In stilte wachtte hij af en besloot zich toen over te geven er was immers geen weg meer terug.
Buiten was het lente en de zon deed pijn aan zijn ogen. Verschrikt als een vogeltje liep hij over straat en liep naar het politiebureau. Daar gaf hij zich aan maar ze begrepen hem niet en namen hem mee naar een kliniek waar hij weer socialiseerde en pillen kreeg en na een half jaar mocht hij weer naar huis en nam een nieuwe kat en ging weer naar zijn moeder die hem had gemist en als vermist had aangegeven.
Hij keek nooit meer naar de tv en luisterde geen radio meer maar draaide al zijn oude elpees en werd weer normaler en de begeleidster vond hij heel aardig en zo werd hij op zijn gemak honderd en zondags at hij bij zijn moeder en op maandag gaf hij de bloemen water op zaterdag at hij patat en hij droomde nog wel eens maar voelde zich weer veilig in zijn huisje want hij was heus geen moordenaar maar eerder slachtoffer van zijn eigen wanen en had niemand kwaad gedaan dan zichzelf. Tenslotte stierf hij en toen waren zijn elpees ook echt versleten en de wereld erg veranderd.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
gelezen vroeger na mijn ziekte
maar ik schrijf op mijn eigen manier
ik heb het wel een beetje snel geschreven
inderdaad maar inhoudelijk klopt het met
wat fantasie wel en ik heb het zelf meegemaakt
maar ik ben inmiddels aardig genezen
ik doe mijn best maar beter kan ik niet meer
het is ook een beetje een moeilijk onderwerp hoor
nou ik ga weer wat vrolijkers bedenken
foppe
Ontroerend mooi.