Niets

Alfons hoorde het liedje vlak voordat de nieuwe eeuw begon: “ Nothing “ van Townes van Zandt, “niets” in het Nederlands. Het ontroerde hem diep van binnen, die desolate stem, de diepe heimwee die het in hem opriep door de introverte passage over de moeder.
Alfons hoefde zelf ook niets meer: Geen erfenis, geen behaagzieke moeder, geen schizofrene vader, of aan lager wal geraakte broer. Geen kunstenaars, die om hem heen krioelden, geen sociaal werkers of house feesten tot diep in de nacht. Geen drugs, geen alcohol, geen geslachtsziekten, geen platjes, geen luizen, geen afvalzakken, of afgezakte onderbroeken. Geen opmerkingen over zijn sociale achterstand, of het feit dat hij de aansluiting met de maatschappij had verloren.
Het was hem iets te veel geworden, hij had er genoeg van meegemaakt. Hij had zo goed zijn best gedaan, voor een ander klaarstaan in geval van nood, ook al had hij zelf niet veel te makken. Alfons was vrijwel altijd platzak en zijn schoenen waren versleten. Hij knoopte de touwtjes pijnlijk aan elkaar, maar de maanden duurde langer dan de touwtjes.
Hij ging op zijn rammelende fiets naar begrafenissen, in een afgestoft net pak. Hij kocht van zijn laatste grijpstuivers bloemen bij een hovenier. Hij betaalde de advocaat met zijn eerste briljante tekeningen, maar het kraakhuis werd ontruimd en zijn hond vond de dood.

Een nieuwe eeuw begon, met meer van dezelfde ellende die zich in zijn karakter had getekend. Het lukte hem een eenvoudige woning te betrekken, maar de verborgen gebreken hielden hem aan de praat en kostte hem meer energie dan zijn verwarde moeder en totaal ontheemde broer, die hem dikwijls zijn laatste centen ontfutselde.
Hij had de muziek van Townes van Zandt beter leren kennen, de liefde, de zelfkant, ( als je me nodig hebt, het wachten op de dood ), ze hadden hem ontroerd. Maar “niets “ bleef zijn favoriete liedje.

Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 17 april 2012

mobaronline.nl

niets zelfkant zelfkant

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 8 stemmen 531