Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Landenwedstrijd

“Het is een schande, als de kat weg is dansen de muizen op tafel, politiek geweld heeft het respect vermoord, de stad is een jungle, je moet vechten om een parkeerplaats, en als je wegrijdt vragen ze om geld, de smeerlappen, alsof je zelf geld hebt om heroïne te kopen, of cultuur te subsidiëren met een onnavolgbare rap. “ het liedjesfestival zendt onaanvechtbare signalen uit, het is de hoogste tijd voor een revolutie. Een liefdesrevolutie, laat liefde regeren, en mensen uit liefde reageren, zonder met stroop of honing te smeren.

De man van de straat is niet langer de man met een fluit, scheidsrechters plegen massaal zelfmoord,huismoeders likken het snot van hun kleuters. Het smurfenlied klinkt door de straten. Vader Abraham laat eindelijk zijn baard afscheren. Het is voortaan het hele jaar door carnaval. Laura Marling zingt bevlogen over de dood.

Het wordt de hoogste tijd voor een likje verf, een nieuw cultureel uitzicht. Het is nu het moment voor een bed in dit krot. Het hart van goud kan uit de koelcel.


“Je zegt dat ik de naam ijdel gebruikte
Ik ken de naam niet eens
Maar als ik dat wel deed, echt, wat gaat jou dat aan?
Er is een vlammend licht in elk woord
Het maakt niet uit welke je hebt gehoord
Het heilige of het gebroken loflied

Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah”

de stem van Leonard Cohen klinkt eerlijker dan ooit, het lijkt wel of die man uit de Bijbel is gestapt, om bij ons te zijn met zijn muzikale liefde. Maar wat ons rest is twijfel, de grenzen zijn verdwenen, eenheid lijkt meer dan een verlangen. Maar wat ons rest is steeds twijfel.

“Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah, Hallelujah” de stem van Leonard klinkt altijd eerlijk.

De wereld is verandert in een landenwedstrijd, en de meest begoochelde rat komt op het hoogste schavot. Laten we bidden en wodka drinken, en ons onverbiddelijk uitlaten over de kwaliteit van een gevulde koek.

De straten worden bevolkt door bevlogen mensen, maar de tijd van Californië en het gebarsten ei ligt reeds ver achter ons. De knaagtanden van onze kunstgenres lenen zich als uitstekend gereedschap voor het achteraf applaus, zolang ze onze lentebode maar met rust laten, luister ik naar liederen over liefde. In deze vieze oude stad beleef ik de liefde in nachten van wit satijn.

Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 6 mei 2012


Geplaatst in de categorie: muziek

4.3 met 7 stemmen 230



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)