Er brandt nog licht in de smidse… 1

Al ruim zeven weken lang wordt het prikkelende en licht hunkerende gevoel naar vakantie gedempt en overschaduwd door een hardnekkige spierweefselontsteking in de lage rug. Daardoor was het mij, tot enkele dagen geleden, niet gegund om langer dan 10 minuten op de computerstoel voor het beeldscherm te zitten zonder een totale verkramping van de onderrug en irritante hevige pijn van de beknelde zenuwen bij de spieraanhechtingen als gevolg. Dus bleef mij als enige keus de mogelijkheid: dagelijks even de computer laten ‘updaten’, even snel op de site zoeken naar nieuwe inzendingen en af en toe een reactie plaatsen. Intussen is het lek gelukkig grotendeels weer boven water, dankzij het gebruik van zware pijnbestrijders en spierverslappers, afgewisseld met perioden van rust (plat op mijn rug liggen) en tussendoor het afwerken van voorgeschreven bewegingsoefeningen en het meerdere keren per dag lopen van korte trajecten.

Eindelijk kom ik er nu aan toe, om een inzending voor te bereiden, die helaas weer in twee delen moet worden gesplitst. Enerzijds noopt de te verwachten lengte door het totaal aantal te gebruiken woorden mij ertoe, anderzijds heeft deze beperkende keuze deze keer ook een voordeel. Zo kan ik in dit deel, als een soort inleiding, toewerken naar de eigenlijke vertelling en vooraf het een en ander toelichten. Misschien een overbodige handeling, maar aangezien ik er weinig ervaring mee heb, lijkt het me het proberen waard. In het tweede deel wil ik namelijk een abstract element gebruiken bij een op fantasie berustende maar toch ook weer enigszins zelfbespiegelende verhaalconstructie, die de waarheid dicht benadert. Het voornemen voelt onwennig en vreemd, maar wie niet waagt, die niet wint; het is blijven drijven kopje onder gaan.

Bij het herlezen van het verhaal nr. 4764 “Een zuurkelblaadje in de mond”, geschreven door Iris Van de Casteele, zag ik de in haar reactie geuite vraag, wanneer Günter ook weer eens iets zou inzenden en eenzelfde van Joke de Groot (eveneens een veelzijdige dame op deze site, die bovendien niet onverdienstelijk schildert). Dit gaf me een prettig gevoel. Ik was echter vrijwel meteen ontroerd en kreeg een blij gevoel van herkenning, toen ik in dezelfde reactie van Iris’ hand enkele fragmenten uit mijn op15-03-2007 geschreven beschouwing nr. 71 “De Smidse” geciteerd zag staan. Ik had deze inzending in de afgelopen vijf jaar nooit meer gelezen. Het resulteerde in een gevoel, alsof de herinnering daaraan als een onder water getrokken boei met kracht boven het wateroppervlak de lucht in schoot.

“De Smidse”, zo werd me plots weer zonneklaar, heeft destijds heel veel positieve dingen teweeggebracht. Het leidde ertoe, dat Iris mij wees op de dingen, die voor het schrijven essentieel en nuttig waren. Ze leerde mij onnodige ballast weg te laten en liet mij tevens ook kennismaken met een deel haar levenswerk, o.a. de juweeltjes uit de door haar gepubliceerde dichtbundels spraken mij zeer aan. Het drong weer tot mij door, dat zij een zeer gunstige invloed op mijn ontwikkeling in mijn pas prille schrijversperiode heeft gehad (en nog steeds heeft) en dat zij mij meer dan eens, subtiel en opbouwend kritisch, de weg wees op paden die zij jaren eerder ook had bewandeld. Ik kan zelfs stellen, dat zij mijn manier, om op een bepaalde wijze tegen dingen aan te kijken, gunstig heeft beïnvloed. Het meest verblijd ben ik echter, tot op de dag van heden, dat zij mij toen de erenaam ‘De Lettersmid’ had toebedacht, een naam, die ik to nu toe nooit naar buiten heb gebracht, maar toch al die jaren in stilte met trots heb gedragen.

Zo besloot ik, na zoveel jaren, mijn “De Smidse” weer eens te herlezen, maar nu vergelijkenderwijs en met de kennis van nu. Waartoe dit heeft geleid kan men lezen in deel twee van deze bijdrage. Dat geïnteresseerden eveneens eerst “De Smidse” kunnen lezen, om in deel twee de abstracte elementen een beter plaatsje te kunnen inruimen, is uiteraard een vrijblijvende suggestie mijnerzijds – niet meer en niet minder.

Wie mij dus wil volgen naar deel twee nodig ik hierbij van harte uit.

Schrijver: Günter Schulz, 17 juni 2012

agschulzziggo.nl

Als je iemand wilt b dan is jaren te laat altijd nog beter dan

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 15 stemmen 270