Zocht je mij soms...
Zoals je mij van de ene verbazing in herhaling laat vallen...over de rand van het geëmmer druppelt het te getikt om los te lopen, laat staan wat ik heb geslikt aan woorden...
zoals we geen spat veranderd zijn, reizen nog steeds de wereld rond in ons verwateren, sterven als bezielswaardigheid een droom van een dood uit.
Als ik kijk naar die roestvrijstalen kop als een gesloten oester, blijft proberen te dealen met het geheim van zijn verdwenen parel...sta ik op het punt om me nooit meer door golven van toppunt te laten raken.
Zocht je mij soms...je vindt altijd wel iets waar we een dieptepunt van maken.
Geplaatst in de categorie: emoties
weer een echte Methorst!