Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Slampamper met pit

Soms ben ik zodanig in regressie, dat ik dorstig naar de bollingen van verafgode melkborsten kijk.
Koeien geven ook melk, maar dat is lang zo spannend niet.
Zelfs oude, tandeloze kerels zie ik loeren.
Nou en, het is de bron van onze (bier)dorst.
Zelfs Jezus wordt vaak afgebeeld als lurkend schavuitje.
De godin Artemis barst van de borsten, al denken sommigen dat het dadels zijn, de meest voedzame vruchten op aarde.
In de zomer komen wij mannen meer aan onze trekken, want de meeste vrouwen gaan luchtig en onthullend over straat, wat onze mannenharten sneller doet slaan.
Ik zou een Hawaï-tafereel van topless vrouwen zeer welkom heten, zoals men in Afrika gewend is, waar borsten minder seksueel bepaald zijn, maar toch. De meeste vrouwen weten wel hoezeer hun voorgevels de mannen kunnen opwinden en ze maken daar graag gebruik van.
Je hebt ze in allerlei soorten en maten, hele kleine en hele grote, maar vaak zijn de kleine mooier dan de grote, die vaak overdreven uitpuilen en slordig uit de bh's blubberen, wat esthetisch gezien niet echt hoge ogen gooit. Soms hebben mannen nog grotere borsten dan vrouwen, ook dat is een grappig detail. Mannen en vrouwen overlappen elkaar fysiek steeds meer en psychisch ook. Het sekseverschil zal in de toekomst dan ook geen donder uitmaken, de gelijkheid wordt meer en meer een onwrikbaar feit.

De androgyne mens rukt op en seksualiteit zal ultiem respect opleveren voor beide seksen. Al mijn sjamanistische ervaringen hebben me veel inzichten in dit thema opgeleverd. Uiterlijk gezien ben ik een zinloze slampamper, maar in wezen heb ik onzichtbaar gewerkt aan geestelijke vooruitgang en wie kan daar tegen zijn?

Ik heb een jongeman gekend, die mij met één arm in de lucht kon tillen. Met een ander maakte ik 's nachts gedichten door elkaar steeds aan te vullen. Hij belde me wanhopig uit een café in Barneveld. Ik zocht hem op in een gesloten afdeling te Ermelo. Ik liet me door hem kussen. Jaren later hoorde ik van de krachtpatser dat hij gestorven was.
Een andere bekende gooide zichzelf in Ermelo voor de trein, terwijl hij me ooit fideel op een whisky had getrakteerd.
Weer een ander was een begaafde tekenaar, met wie ik wild gedanst heb en een gebakje gegeten, maar hij was te depressief en heeft zichzelf in Antwerpen doodgeschoten. Ik was zeer verdrietig. Ook voor zijn arme vriendin.
Een medepatiënt sprong ooit uit het raam en verbrijzelde haar gebit enzo. Jonge dames waren doodsbang voor mannen en gingen herhaaldelijk onder de douche om hun nare ervaringen af te spoelen. Een lieve medepatiënte vergeleek mij met Richard Gere en zwaaide eindeloos naar mij. Ik schuilde in mijn eentje voor de regen bij het crematoriumafdak. Somberder kon niet. Slechts twee vriendinnen bezochten me, maar ik zal ze altijd in mijn hart blijven koesteren, hoe mesjokke ik ook was en deed. Met een andere vriend verbrandde ik zijn dagboeken, terwijl we door de dienstdoende bewaker als criminelen werden teruggebracht naar de therapeutische afdeling.

In het recreatie-gebouw kreeg ik tijdens haar concert een vette kus van Anneke Grönloh, ze zal nooit weten hoe belangrijk dat voor mij is geweest, terwijl ik poëtisch gezien streed tegen valse bloedhonden en nog niet herkende borderline. Mijn grootste vriendschappen heb ik daar ervaren. Terwijl ik ook raar opkeek van de malloten, die in de bosjes zichzelf zichtbaar aftrokken en niet snapte waarom de directie dat zomaar toeliet, terwijl vele vrouwen juist door seksuele overschrijdingen beschadigd waren.

De Zon scheen er weinig en het Schild was verbrokkeld. Al moet ik wel even aanstippen, dat de aanwezige hulpverleners zeer betrokken waren en ons met grote liefde hebben hersteld en opgelift. Voor hen buig ik graag met groot respect, want ze hebben ons voor weinig loon weer naar waardigheid geleid. Juist die ongeziene veerkrachtgevers verdienen wat mij betreft de hoogste eer.

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 juli 2012


Geplaatst in de categorie: emoties

0.8 met 13 stemmen 277



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 juli 2012
Beste Mariek, sinds wanneer is het uit den boze om eerlijk en waarheidsgetrouw voor de dag te komen? Echte literatuur doet niet aan zelfverdoezeling en levensangst. Komrij durfde zichzelf een sukkel te noemen, André Baillon veegde ook de vloer met zichzelf aan, of neem Charles Bukowski. Er zijn hier velen die zich maar amper in de wereldliteratuur verdiept hebben en toch denken dat ze er alles van snappen. Laat ze maar eens beginnen met Baudelaire en Rimbaud. Pas dan praten we verder. Hoogst lachwekkend, al die ondermaatse opmerkingen, incluis de jouwe, want ware liefde kijkt niet naar de omslag!...
Naam:
Mariek
Datum:
13 juli 2012
Beste Joanan,
Heb je een vriendin, vrouw of vriend? Mocht je er (bijna) één krijgen en ze leest al jouw beschouwingen dan bedenkt ze/hij zich mogelijk. Ik bedoel maar..
Naam:
Guus
Datum:
7 juli 2012
Goeie zet, Pieter, redactie moet taal- en spelfouten gewoon verbeteren.
Naam:
Pieter Pollens
Datum:
7 juli 2012
Je hebt er echt middenin gezeten, jeetje. En dan nu weer naar De Dijken om ze af te kunnen zijken.
Naam:
Iris
Datum:
7 juli 2012
Email:
iris.aguirretigo.com.py
Monique heeft méér dan gelijk.
Naam:
Monique Methorst
Datum:
6 juli 2012
Email:
moi636yahoo.com
Zo bar slecht geschreven dit, in feite gaat het helemaal nergens over. Mannen die het voortdurend over borsten en uiterlijkheden moeten hebben, zijn totaal niet interessant. De rest kan zo je dagboek in.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)