Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Enkelbanden in de GGZ: het moet niet gekker worden

Stel dat je manager bent van een GGZ-kliniek en met een lastig probleem wordt opgezadeld. Een vrouw, die op een open afdeling zit en dus vrij in en uit mag lopen, wordt af en toe in de stad gesignaleerd terwijl ze zit te bedelen. Soms moet je haar met de auto ophalen omdat omstanders de politie hebben gebeld. Dit gaat al een tijdje en je hebt geen personeelsleden om haar fatsoenlijk te begeleiden, zodat kan worden gekeken hoe dat probleem is ontstaan en wat eraan kan worden gedaan. Toch moet dit ophouden. Wat doe je dan?

Een noordelijke GGZ-kliniek heeft hier kort geleden een oplossing voor gevonden: doe die vrouw een enkelbandje om, zoals dat ook wel gebeurt met pedofielen, verkrachters en ander schorriemorrie. Maak aan die enkelband een zendertje vast, dat in verbinding staat met een ontvanger aan het eind van de afdelingsgang. Plaats nu een alarminstallatie in het kantoortje van de verpleging. Zodra de vrouw zich meer dan 20 meter van haar kamer heeft verwijderd, gaat er een alarm af en komt er een zorgmiep aangetrippeld die mevrouw met ferme hand terug moet brengen naar haar kamer. Het probleem is opgelost. De patiënte heeft in feite electronische detentie gekregen.

Ik vind deze aanpak niet alleen wreed, ik vind hem ook schokkend. Hetzelfde middel, dat bij zware criminelen wordt gebruikt om te voorkomen dat ze verboden stadsdelen afschuimen, wordt nu ook toegepast op patiënten in de psychiatrie, die alleen maar over hun toeren zijn. Toch voelen GGZ-bestuurders hierbij geen enkele scrupule, ook al is uit diverse onderzoeken bekend dat het geestelijk heel zwaar is om voortdurend een apparaat bij je te hebben dat al je bewegingen registreert en onmiddellijk afgaat als je buiten het gebied komt waarin je vrij rond mag lopen. Voor mensen met een psychiatrische handicap lijkt het me dan ook een veel te zware maatregel. Het is een justitieel middel om iemand te controleren en te beheersen, maar zeker geen behandelinstrument. Ik denk dat die afdeling dan ook veel meer aan begeleiding van die patiënte moet doen in plaats van haar dag en nacht electronisch te volgen alsof zij een zware crimineel zou zijn.

Bovendien is het vernederend. De andere patiënten van die afdeling mogen namelijk wel vrij in- en uitlopen; zij vormt de enige uitzondering daarop. Daar komt nog bij dat ik verschillende keren in die kliniek ben geweest als contactpersoon van iemand die er opgenomen was. Al die keren moest ik uitgebreid door de gangen lopen zoeken voordat ik iemand van het verplegend personeel aantrof. Soms was er zelfs geen enkel personeelslid op die afdeling te vinden. Omdat het een open vleugel is van een GGZ-kliniek met een minimale personeelsbezetting is deze vrouw nu het grootste deel van de tijd alleen. Ik vind zoiets echt niet kunnen. Personeelsgebrek mag niet op deze manier op patiënten worden afgewenteld.

Ik heb me ook afgevraagd of dit wettelijk gezien zomaar kan. Voor mijn gevoel mag dit namelijk niet. In een rapport dat is verschenen over de toepassing van EVS - Electronische Volg Systemen – staat klip en klaar dat deze methoden niet geschikt zijn voor psychiatrische patiënten. Geestelijk en emotioneel vormt dit middel voor hen een te zware belasting, zeker als ze door hun problemen toch al achterdochtig of angstig zijn geworden.

Dit voorval doet me een beetje denken aan Brandon, de jongen over wie vorig jaar zo veel ophef ontstond omdat hij in een paar kamers zat opgesloten. Als er iemand bij hem op bezoek kwam, werd hij ook nog aan een riem vastgebonden die aan de muur was bevestigd. Bij de patiënte, die men een enkelbandje om heeft gedaan, is het tuigje niet zichtbaar, maar het werkt wel op dezelfde manier: als ze verder loopt dan de gang waaraan haar kamer gelegen is, gaat er in het kantoortje van de verpleging een alarm over.

Dankzij de marktwerking in de zorg lopen over een tijdje misschien ook veel patiënten in de GGZ electronisch aan de leiband. Het zou mij niet verbazen als de GSM-zendertjes op den duur nog als een chip in het lichaam worden geïmplanteerd. Dan ben je er tenminste zeker van dat er geen trucs met enkelbanden worden uitgehaald. Psychiatrie anno 2012: goedkoper kunnen we het niet maken, wel wreder.


Zie ook: http://www.spiritueelaurora.blogspot.nl/

Schrijver: Hendrik Klaassens, 30 augustus 2012


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.2 met 201 stemmen 1.136



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)