Ziel op het doek
Het is wel mooi als je iets van je ziel op het doek krijgt. Ik kan eindelijk zeggen dat het me vanavond is gelukt. Iets wat buiten het dagelijkse is geraakt, maar toch de zeggingskracht heeft van het gewone. Het bruikbare van schoonheid niet door vergankelijkheid aangeraakt.
De bezielbare stolling na dwaze momenten van eindeloos lijkende worsteling, wanneer het begrensbare bereikbaar wordt, opeens dat moment van voor de schildersdood. Dan kom ik los uit malaise van medicijnen en het fatalisme van lotgenoten, dan heb ik opeens de vrijheid in een losse hand voor de schildersheimwee. In tedere beweging van verf onder het blauwe van vruchten, in ritmisch opgebrachte zuchten, met ogen die priemen, en tranen die dwalen, verzoen ik, bemin ik, vertraag ik, alles, voor mijn ziel op het doek.
Afbeelding: Zelfportret van de schrijver
Inzender: Henk van Dijk, 2 september 2012
Geplaatst in de categorie: schilderkunst
Maar de kleuren zijn héél mooi,geeft iets extra's.
Geen verdunners meer nodig. Doorgaan zo Henk.