Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Verregaand gehallucineerd

Ik waagde als jongeling de noodsprong van twee weken bivakkeren en meedoen in het Norbertijnse klooster 'De Essenburgh' in Hierden. De volkszanger van 'Zijn het je ogen' woonde om de hoek. Dat was na een weekend in een Franciscaans klooster nabij de grens van Duitsland, waarvan ik me vooral het karige eitje bij de maaltijd herinner en een speelfilm over Franciscus van Assisi.
Mijn vader had me gewezen op een advertentie in de 'Trouw', die mijn wereldse kansloosheid kon verbloemen en weerstaan. Ik ontmoette de directeur van een Franciscaans maandblad, waarin ik publiceerde. Hij had zichzelf een nacht ingesloten in een heiligdom van Franciscus. Ik was een en al adorerend. In een vervormde boomstronk in een vijver herkende ik Jezus, die mij wenkte. Daar ergens wees een religieuze jongeman mij op het benedictijnse klooster in Egmond-Binnen. Ik zou hem nu als een krokodil hard in zijn dinges bijten.

In de Adelbert-abdij van Egmond-Binnen ben ik als postulant ingetreden, pas negentien. Op diezelfde dag werd de abt door de bisschop ingewijd, dus ik schaamde me rot, al die roomse bombarie. Het was de grootste fout van mijn leven, want ik ben er letterlijk bijna twee keer doodgegaan. Ik moest natuurlijk meedoen aan alle roomse rituelen. Vooral de eucharistievieringen vond ik maar ingebeelde, sacrale ondernemingen. In mijn vorige godsdienstbeleving heette dat het avondmaal, gereformeerd gerefereerd naar Het Laatste Avondmaal van Jezus met Zijn discipelen. Wijn is Zijn bloed, hostie is Zijn lichaam.
Met mijn gesteltenis was een rooms klooster de slechtste plek om te verblijven, daar het al mijn aandoeningen enorm triggerde. Ik hallucineerde maar door, terwijl ik me lam zoop aan koude koffie en alles las wat ik kon grijpen. Door het ronde raampje in de keuken loerde ik naar de bourgondische bisschop Bär, die de zetel van de abt had ingenomen. Ik dacht erover om in de loeihete kaarswasketel te springen en ik waande mijzelf een kuikentje onder de gele kuikentjes.
Na een harde pornofilm met een kandidaat-priester in Egmond-aan-Zee smeet ik het glas-in-lood-raam boven de ingangsdeur van de Lioba-zusters kapot, omdat ik hun erotiek-onderdrukking haatte en hen verdacht van heimelijke schunnigheden.
Ik slenterde op de overblijfselen van het kasteel van de graaf van Egmond en waande me een tragische ridder. Uren later zat ik daar ergens in een klein café en liep ik via Alkmaar terug naar het klooster, terwijl ik in de greppel dook, want ik moest als verzetsstrijder Duitse soldaten in een truck onschadelijk maken. Ik zag 's nachts in de kloosterbibliotheek schimmen in zwarte habijten, die mij mee wilden trekken naar het Walhalla. Ik zag jonge nonnen, die met mij rauwe seks wilden bedrijven. Ik geloof nog steeds dat ik het bij het juiste einde had, want waar erotiek systematisch wordt onderdrukt, krijg je de meest vreemdsoortige hallucinaties.

Achteraf gezien heb ik best een beetje te doen met de jongeman, die ik toen was. Jeetjemina, wat was ik naïef en goedgelovend, bereid tot extreme aanpassing en vernedering, een zeer gemakkelijke prooi voor geslepen, gestudeerde, omhooggevallen geestelijken, die de katjes in het donker knepen, want er werd sterke drank naar binnen gesmokkeld en sommige priesters hadden seks met hun vrouwelijke biechtelingen. Allemaal schone schijn en schijn bedriegt.
Ondanks de schijn van mijn serie heiligen op 'Beschouwingen', want het is vooral om de leugens bloot te leggen, ben ik God eeuwig dankbaar voor Zijn redding van mij uit de gemene klauwen van godsdienstige groeperingen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 19 november 2012


Geplaatst in de categorie: religie

5.0 met 2 stemmen 115



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
1 december 2012
Lieve Nita, vreselijk hoe die pastoor het verwoordde als Gods wil, want dat is niet waar, God gaat voorbij de aardse tragedies en is altijd liever dan rommelige strengheid, die niets met God te maken heeft. Jezus Christus verkondigde vooral de liefde en daarom zit je op Zijn niveau. Ik ken je niet, maar ik wil je graag verzekeren van mijn oprechte liefde voor jou!
Naam:
nita
Datum:
29 november 2012
Mijn broer (toen 18 jaar) stierf door toedoen van een ander. Traditioneel, want zo behoorde het , was er een avondmis. Pastoor zei: "dit is gods wil." Ik werd wakker. Ik geloof nog steeds, maar noem het liefde!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)