Het stervensproces bij dementerenden
Je kunt je afvragen wanneer het stervensproces begint. Iemand hoeft niet terminaal te zijn om in het stervensproces te zitten. Je kunt het volgens mij vergelijken met zwangerschap; dat is een proces van negen maanden met als laatste stukje de bevalling. De overgang of de geboorte is dan het laatste stukje. Sterven is de geboorte in de andere wereld.
Als mensen dement worden, 'sterven' ze steeds een beetje: ze leveren steeds meer in. Het herinneren en herkennen van dingen en mensen wordt steeds moeilijker. De wereld om hen heen wordt steeds minder belangrijk voor hen. Ze keren naar binnen in hun eigen innerlijke wereld. Dat is ook logisch, want daarin schuilt ook hun kracht en spiritualiteit of zingeving, die voor elk mens anders is. Uiteindelijk keren allen daarnaar toe. Dementerenden zien ook vaak beelden. Heel vaak worden deze beelden door de wetenschap als waanbeelden beschouwd. Maar is dat wel zo? Naar mijn mening zijn het beelden uit de andere wereld waar ze naartoe gaan. Ieder mens bereidt zich voor als hij op reis gaat, dus waarom zou dat dan in dit geval niet zo zijn?
Als mensen dan uiteindelijk in de terminale fase terecht komen en in bed komen te liggen, horen we hen vaak kreunen. We denken dan vaak dat ze lichamelijke pijn hebben, maar is dat terecht? Nee, het komt door iets anders: het loslaten van het lichaam geeft zielenpijn. Het valt niet mee om iets los te laten waar je aan gehecht bent. Zo is het ook met de ziel die het lichaam los moet laten. Familieleden kunnen een ziel ook onbewust tegenhouden om de stap te maken naar de andere wereld. Het overgaan is een enorme stap naar de andere wereld, net als de geboorte van een kind in deze wereld.
Geplaatst in de categorie: overlijden