Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Verdomd jammer

Op 10 november j.l. heeft de Groningse schrijver en romanticus Nanne Tepper zelf een einde aan zijn leven gemaakt, net als zijn lievelingsauteur David Foster Wallace (1962 - 2008). Ik mag hopen dat zijn voorbeeld daar niet aan toe heeft bijgedragen. De laatste jaren van Nanne's leven werd hij getergd door zware depressies, waardoor hij niet meer kon schrijven en dat is wel het allerergste wat een begaafd schrijver kan overkomen. Hij kon zijn somberheid niet meer uitbeelden en dan grijpt die somberheid je extra naar de keel. Of zoals Jotie T' Hooft het uitdrukte 'De dood is een handige dief'.

Nanne Tepper is op 17 januari 1962 geboren in Hoogezand. Op zijn tiende verhuisde hij naar Veendam. Op zijn achttiende ging hij naar Groningen-Stad om er Nederlands te studeren. Dat mondde uit in een full-time schrijverschap op niveau. Hij publiceerde o.a. in 'De Biels', 'Optima', 'Hollands Maandblad' en 'Schrijver & Caravan'. Voorts schreef hij voor de NRC, het AD, het Dagblad van het Noorden, Het Parool en het muziekblad OOR. Hij schreef over literatuur en muziek. Hij heeft ook de rockband 'The Diseases' opgericht.

Nanne is beïnvloed door het werk van Faulkner, Baudelaire en Kerouac. Hij werd ooit 'De Groningse Nabokov' genoemd en men vergeleek hem met J.D. Salinger en Gerard Reve. Hij debuteerde in 1995 met 'De eeuwige jachtvelden' (uitgeverij Contact), waarvoor hij zeer terecht de Anton Wachterprijs ontving. In 1998 verscheen 'De vaders van de gedachte', genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs. In 2002 verscheen 'De avonturen van Hillebillie Veen' en in 2008 'De lijfbard van Knut de verschrikkelijke'.

Nanne werd vijftig jaar en als hij zijn depressie te boven was gekomen, dan had hij nog veel moois kunnen schrijven, maar helaas, dat 'als' doet er niet meer toe. Resulteert mijn respect voor zijn puristische schrijverschap, wat zeker het herlezen meer dan waard is. En besef ook dat velen, die dubbel zo oud weten te worden, vaak veel en veel minder kwalitatieve creaties hebben geleverd, als ze al iets dergelijks hebben geleverd.

Ik zeg, sla een Hooghoudtje achterover ter ere van deze toch grotendeels te zeer miskende schrijver, wat voor een deel aan zijn timide, zelfonderschattende, kluizenaarsachtige aard heeft gelegen, maar niet elke schrijver van niveau bezit het exhibitionistische, roemuitbuitende, always-happy karakter van pak 'em beet een Arnon Grunberg.

Schrijver: Joanan Rutgers, 24 december 2012


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 8 stemmen 284



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
George
Datum:
30 december 2012
Een prachtig portret en terecht eerbetoon. Wat verschrikkelijk als mensen zoals Nanne Tepper zich genoodzaakt voelen tot zelfdoding te moeten overgaan. Ja, de samenleving is (nog) te kil. Maar ook mensen zelf kiezen soms voor eenzaamheid, of voelen zich ertoe gedwongen. Begrip voelen voor elkaar, en dit niet vergeten uit te spreken naar elkaar, zijn zo wezenlijk voor een beschaving.
Naam:
Jacob
Datum:
27 december 2012
Email:
tijsterblomlive.nl
@Mohair: helder.
Naam:
Mohair
Datum:
27 december 2012
Email:
louismonique4gmail.com
Jacob ik waardeer het hoe jij de nuance legt en mijn woorden corrigeert. Het is niet mijn bedoeling om kwetsend te zijn. Als ik schrijf 'een ieder' is dit inclusief mijzelf. Je kunt anderen niet veranderen, alleen jezelf en vechten tegen anderen helpt je niet. Voor je het weet voel je jezelf voortdurend een slachtoffer van anderen. En dit beeld klopt niet. Op die manier schep je zelf ook afstand en bestaat de kans dat je voorbij gaat aan de mensen die het wel goed met je menen. Dat de maatschappij hard is, staat voor mij ook vast.
Naam:
Jacob
Datum:
27 december 2012
Laurine zet zichzelf met haar reactie volgens mij niet op één lijn met Nanne Tepper als schrijver, maar als mens. En dan alleen nog maar ten aanzien van het aspect overgevoeligheid.
Doordat ik zelf niet overgevoelig ben, kan ik niet invoelen hoe deze mensen de hardheid van de maatschappij beleven. Maar dat de maatschappij hard is, staat voor mij wel vast.
Naam:
Mohair
Datum:
26 december 2012
Laurine je zegt 'wij' je zet je zelf op 1 lijn met deze unieke, helaas overleden Groningse schrijver, dit gaat wat mij betreft wat ver.
en waarom moeten 'anderen' wakker worden..? ik vind het aan een ieder om zelf te leren omgaan met haar of zijn overgevoeligheid.
Mooi geschreven Joanan.
Naam:
Laurine Vandepitte
Datum:
24 december 2012
Ik kan die schrijver goed begrijpen, want wij zijn gevoelsmensen. De mensen zijn vaak zodanig hard voor een ander dat wij dat met al onze beste bedoelingen niet meer aan kunnen. Dan wordt leven een dagelijkse gevecht tegen medemensen die niet met onze overgevoeligheid om kunnen gaan.Je moet heel sterk in je schoenen staan om positief te blijven en al schrijvend door te vechten tot de anderen eens wakker worden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)