Herinnering aan mijn uren met Vader
Ach Vader, nu u in dat verre land bent, nu u de grens gepasseerd bent die u zozeer vreesde tijdens uw leven, kunt u nu nog weten met uw verstilde wezen dat zover weg is, hoe wij samen die muziek beluisterden, die heftige, vurige, emotionele muziek die u zozeer troostte met de ruigheid van uw leven, met de hardheid, de bruutheid, meedogenloosheid en wreedheid van uw medemensen, met uw sterfelijkheid, eenzaamheid en kwetsbaarheid, met de onmetelijkheid van het heelal die u zozeer vreesde?
Wij waren kameraden; ik heb uw porseleinblauwe ogen gesloten bij het uiteindelijke afscheid.....
Ach Vader, uw wezen is mijn wezen en mijn tranen houden niet op te stromen.....
Geplaatst in de categorie: afscheid