Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Eenzaamheid

Oktober kan een somber, vochtig en treurig seizoen zijn.
Nog omfloerst, nog droevig gestemd, nog omsponnen door een cocon van eenzaamheid, die haar in het voorbije weekend bruut had overvallen, die haar aangegaapt had als uit wijd open ogen zodat de muren op haar af waren gekomen, was ze even de stad ingegaan bij wijze van zinloze en doelloze tijdsbesteding, zoals ze méér placht te doen, met de zware boeken, die ze niet gelezen had, in een tas, om in te leveren bij de Bibliotheek.

Op de terugweg trakteerde ze zichzelf op een ijsje van twee Euro en ze nam plaats op de metalen bank vóór het grote warenhuis naast een oudere dame met vervallen gezicht, die mistroostig en mismoedig voor zich uit staarde, kennelijk eveneens onder invloed van iets noodlottigs; een ziektegeval, de vorderende leeftijd en alles wat deze met zich meebrengt, een schuldproblematiek of een van de andere, talloze, zaken die het mensenhart met een loden last kunnen bezwaren en neerdrukken.
Duiven waren neergestreken vóór haar en ze voerde de mooie, elegante vogels die er fladderend om wedijverden en het elkaar schenen te misgunnen met een stukje van het krokante deeg van haar ijsje. De vogels zetten hun vleugels op en de brutaalste kwam dichtbij op het tafeltje vóór haar, bedelend om méér.

Op weg naar de bushalte kwam ze een oud-collega tegen; een gezette matrone die ze kende uit een vroegere werkkring, een dame die minstens vijfentwintig jaar geleden thee en koffie placht te serveren in het enorme kantoorpand waar ze gewerkt had. De mevrouw vroeg haar hoe het ging en ze antwoordde dat het niet altijd goed kan gaan in een mensenleven. Ze had niettemin een blijk van belangstelling ontvangen, een hartelijkheid van een wildvreemde, plotseling opgedoken uit de menigte......

Schrijver: I. Broeckx, 19 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.4 met 5 stemmen 119



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
20 oktober 2013
Email:
hmessielive.nl
Neerslachtig beschreven eenzaamheid... Hoe deze niettemin opgefleurd kan worden door enige, kleine, verrassende ogenblikken!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)