Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Mysterieus gezelschap

We waren de "heksenkring" van vuurrode vliegenzwammen onoplettend en achteloos gepasseerd, maar toen we op onze schreden terugkeerden, zagen we opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "pràchtig!", "pràchtig!" ontlokten die voor haar welhaast tot een, weliswaar hoogstpersoonlijk cliché waren verworden, want ze bezigde ze ten aanzien van elk willekeurig natuurverschijnsel dat we op ons pad tegenkwamen, zoals merkwaardig gevormde, donkerbruine lisdodden, of de rode bessen van een mij overigens onbekende struik, die in trosjes neerhingen.
Mijn vriendin kon niet zonder lichaamsbeweging. Ieder vrij moment van haar leven greep zij aan om de ene voet voor de andere te zetten in nooit eindigende wandeltochten door de Midden-Brabantse natuur.
Zo bewonderden we eveneens de afvalbergen van de stortplaats van "De Spinder" die eruitzagen als een buitenlands gebergte met kleurige, strikt afgegrensde, blauwe, lichtgroene en lichtbruine vlakken.
En in de stilte van de bosgebieden hieven de dennen hun fijnvertakte kruinen ten hemel en bood een regiment van antracietgrijze boomstammen doorkijkjes op weelderige groene mossen die aardkluiten omstrengelden in een natuurlijke houdgreep.

Mijn "vriendin" stapte naast me voort en zweeg en bleef zwijgen, zodat ik gaandeweg de veronderstelling ging koesteren dat zij wellicht neerkeek vanuit de ijzige en onheilspellende regionen van haar waarschijnlijk doodongelukkige leven en verleden op mijn persoon, wiens gebazel en gezeur over kleinigheden zij weliswaar als "quantité négligeable" beschouwde, terwijl zij het anderzijds toch enigszins welwillend aanhoorde, bezield als zij was met de menselijkheid die haar wellicht geboden was vanuit geloofsovertuiging of andersoortige humanistische of ideologische overwegingen en gevoelens.

Zo ontstonden bij mij vermoedens dat mijn wandelgenote tòch goedmoedig en goedgunstig op mij neerzag, wat soms bleek uit een enkele opmerking.
Maar omdat mij altijd al, meer in het algemeen gesproken, een kompas ontbrak bij mijn beoordeling en peiling van mijn medemens (het zo nodige en dienstige kompas, waarover anderen naar mijn idee wel degelijk beschikken), tastte ik omtrent haar motieven in het duister en werden deze mij nooit echt duidelijk, zodat ik de zaak geheel in het ongewisse liet, al achtte ik het ook mogelijk dat mijn gezellin na de luxe, lauwe luwte en het warme bad van een beschermde jeugd vol verwennerij de koude douche en de harde wetten van de volwassenheid en de eisen van de maatschappelijke jungle eigenlijk nooit had kunnen verdragen.

Schrijver: I. Broeckx, 7 november 2013


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 1 stemmen 109



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)