Twee keer goud is binnen
Spectaculair hoe Sven Kramer en Irene Wüst, openlijke lesbienne, zichzelf naar een eerste gouden plak wisten te schaatsen. De kenners voorspellen nog meer zegeronden voor dit topduo en dat ligt inderdaad in de lijn van verwachting. De roes is nu al verregaand, laat staan hoe dat de komende dagen gaat worden in het Holland Heineken Huis en bij de presterende sporters zelf. Het bier zal rijkelijk vloeien. Irene heeft zichzelf getrakteerd op een patatje met hamburger en Sven spant de spieren alweer voor zijn volgende race. Drie oranje schaatsers op het podium, dat moet toch erg lullig voor de andere schaatsers voelen, bijna surrealistisch.
Het surrealistische gevoel werd nog even versterkt door de imposante auto, die bij de feestvierende Hollanders kwam voorrijden. Poetin stapte uit in speciaal voor de gelegenheid oranje klederdracht en hij vond het een geweldig feest. Door de journaalbeelden kreeg ik de indruk, dat hij even zijn meelevende kant heeft getoond en na een paar seconden al weer is weggereden. Toch zie je hem amper stralen, maar tijdens zijn Winterspelen glundert hij als de inspirerende peetvader van alle sporters, vooral de winnaars. Het melige echtpaartje uit Wassenaar is helemaal hoteldebotel, net als de jolli joker pokerface uit het ivoren torentje. Moet gezegd dat Mark wel zijn ballen heeft getoond inzake zijn standpunt over homofilie, wat hij Poetin nog even heeft meegegeven. Daarbij de duistere, wraakzuchtige, martelkerkers onder de indrukwekkende stadions riskerend. Willem waagt zich daar niet aan, nee, die heeft al moeite genoeg om goed geformuleerde volzinnen aan elkaar te breien. Voor de camera's drinkt hij zogenaamd cola, maar gezien zijn kantje-boord antwoorden, is dat goed vermengd met bruine rum. Aanstekelijk daar, die vreugde om elkaar, terwijl men eet en zuipt alsof er Romeinse bacchanalen plaats vinden. Is ook zo, maar dan buiten beeld, als men even helemaal zat is van al die topprestaties van anderen.
Door die hyperbool van sportieve extase is er binnen het Olympische dorp geen oog meer voor de buitenwereld met problemen als de ernstige schending van homo-rechten in niet alleen Rusland overigens. Als je Poetin nu zo ziet, dan lijkt hij mij best een gezellige peer, maar je blijft die onderliggende, gespannen dreiging bij hem voelen. De Olympus is ver verwijderd van de gewone aardlingen. Voor twee weken dan, want daarna komt de kater en vervalt de Olympische euforie tot een zielloze ruïne. Ook al wordt er bij de winnende landen nog wat na gefeest. De dooi treedt onherroepelijk in en dan wordt het verdringen geblazen, want het megafeest was wel extreem duur. De mensen in armoede hebben niets aan die gouden plakken en die gepakte recordtijden. Per slot van rekening blijkt alles fictieve winst. Het was slechts narcistische vreugde over de kromgebogen ruggen van arme mensen heen. Terug naar de kleinschaligheid van de eerste Olympische Spelen!
Als de roes en afleiding van de Spelen zijn verdampt, keren de nog altijd aanwezige problemen inzake de terroristische misdaden aangaande homoseksuelen vanzelf weer terug. Dan zal Poetin nog eens ernstig moeten nadenken of hij de anti-homowet wel wil doorvoeren. Of hij al die iq-loze schurken van gestoorde macho's wel een wettelijke goedkeuring voor hun misdadige slachtpartijen wil geven. Of hij niet beter een wet tegen die mensonterende afreageerbeesten moet instellen. Of liefde tussen gelijke seksen ook mogelijk is, zonder dat agressieve pitbulls hen botweg verscheuren. Of dat hij eindelijk die keer met George Michael in een Griekse darkroom maar eens moet opbiechten, wat niet per se hoeft, maar hij kan het wel meenemen in zijn eindbesluit.
Geplaatst in de categorie: sport
Sven Kramer
82
Geef je reactie op deze inzending: