Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Kunstbeleving

’Kijk’, wijs ik naar het scherm: er plopt een schilderij van Rothko* in beeld: Rood roze met groen. Ik had hem al even in de favorietenbalk gezet.

Triomfantelijk kijk ik T. aan.‘Dit zou volgens mij goed staan op de muur boven de t.v.
Kijk dan: deze roodtinten passen precies bij de gordijnen. En die kleur groen’, ik tuur de kamer rond, totdat ik overtuigend tik op een van onze eetkamerstoelen, ‘is exact dezelfde!' Ik maak mijn zin af met nauwelijks ingehouden geestdrift.

T. zegt een tijdje niets, kauwt rustig door, kijkt even opzij, naar zoon. 'Zo’, zegt hij tenslotte, dat is jouw kunstbeleving, dat het bij de gordijnen en de stoelen moet passen’.

Ik val even stil. Mijn gedachten dwalen af naar mijn vorige huis in Utrecht. Een vriendin zei me toen: ‘het is mooi, maar nu even stoppen hoor, met al die op elkaar afgestemde kleuren’. Ze hield hierbij demonstratief een keukendoek omhoog: Exact de kleuren van het schilderij (ook een Rothko) boven mijn ladenkast.

Ik voel me een beetje in mijn hemd gezet. Alsof T. me op een beperking betrapt. ‘Misschien heb je ook gelijk, moeten we gewoon eens naar een kunstuitleen, kijken of ze daar nog wat geschikts hebben, zeg ik tam.
Wat dacht je van: ‘niets’ zegt T., voordat hij zijn laatste hap neemt. ‘Gewoon, niets ophangen’.
‘Ja’, zucht ik down, dat geeft wel rust’. ‘Zo gek is het toch niet, dat ik rekening houd met kleuren’, verdedig ik mezelf, deze kamer is niet heel groot. Het moet toch een beetje harmoniëren’, zeg ik dwaas, ‘het is geen museum’.

'Ik weet het’, roept Maarten uit, ‘we nemen gewoon mijn kunst. Mama, je vond mijn tekening toch zo mooi, nou dan’, blij kijkt hij ons aan. T., vertederd, schiet in de lach, strijkt hem even over zijn haar. ‘ ja’, knikken we allebei naar hem, ‘dat is waar’.

Nu hangen er al een jaar, twee schilderijen van zoon boven elkaar. Weliswaar niet boven de t.v..
Een sneeuwpop, en daaronder een grote boom met gekleurde bladeren. ‘Winter en herfst’. Goeie vlakverdeling voor een vijfjarige, knikte W. peinzend toen ze er voor stond. ‘Ja, dat ook’ zei ik. ‘ En, ik vind de kleuren prachtig’.


* (Mark Rothko was een Amerikaanse schilder. Marcus Rothkowitz, zoals hij oorspronkelijk heette, was een vertegenwoordiger van het abstract expressionisme, de zogenaamde colorfield-stroming)

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 12 februari 2014


Geplaatst in de categorie: schilderkunst

4.0 met 3 stemmen 194



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)