Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Christusverschijning in Heerenveen

Het was een zondag en om één of andere reden hoefde ik niet mee naar de kerk. Achteraf bekeken was die reden waarschijnlijk mijn liefdesverdriet. Ik was net zeventien en mijn eerste liefde Judith Kloosterman was zestien. Ze woonde een straat verder in een grote villa. Haar vader was directeur van een aluminiumfabriek. Ik was smoorverliefd op haar, zodanig, dat ik niet eens door had, dat ik voor haar één van haar vele vrienden was. Dat vond ik ook niet juist, daar ze op mijn bed met me tongzoende en ik haar borsten mocht strelen, zij het door de bustehouder heen. Ze gebruikte Chanel no. 5, waar ik helemaal gek van werd, om niet te zeggen supergeil. Ik wist dat Marilyn Monroe het ook gebruikte. Ik kocht een zilveren ring of kettinkje voor haar, wat ze me na het uitmaken terug gaf. Ik smeet het voor haar neer in de hal van haar huis. Ik was totaal gebroken.

Die zondagse ochtend begon ik met een spotgoedkope fles notenwijn, echt goor spul, maar de verdoving van de alcohol deed wonderen. Ik huilde aan één stuk door, terwijl ik achter mijn bureau zat. Ik keek naar de wolken en de zon scheen volop. Ineens zag ik een duidelijke Christusfiguur in de lucht, die mij zegende, met naast Hem twee engelen. Het was misschien een seconde of twee, maar de impact ervan was enorm veranderend voor mijn leven. Een intense gloed van pure liefde stroomde in mijn ziel. Ik werd ver opgeheven uit mijn aardse ellende, mijn gevoel van eenzaamheid en verlatenheid. De etherische Christus had dezelfde zegenende houding als het Heilig Hart beeld van mijn vader op zijn studeerkamer, dat wel. Toch was die verschijning onvergetelijk en een ware troost voor de rest van mijn leven. Ik was daardoor een wetende geworden. Christus leeft en waakt over ons, wat er ook gebeurt.

Uit wraak op het verraad van mijn eerste geliefde, althans in mijn beleving dan, ging ik op een avond naar de absurde pornofilm 'De Non van Monza', wat begon met haarscherpe beelden van een geil paard, die een merrie neukt. Een biecht-afnemende priester deed het met de onblusbare nonnetjes. Moeder Overste dwong haar novicen tot lesbische schaamteloosheden. Ik zat meteen op het niveau van de magisch-alchemistische dichter Charles Baudelaire, die mij leerde het hoogst hemelse met het hoogst vulgaire te verenigen. Beide elementen zijn namelijk omkeerbaar. Ik was een speelbal van mijn onbewuste processen.

Begin negentien dook ik het benedictijnse klooster van Egmond-Binnen in. Om de achternaam van mijn eerste geliefde te realiseren. Penitentie en magisch denken. Tijdens mijn sollicitatiegesprek met de abt noemde ik mijn Christusverschijning als dé reden van mijn roeping. Hij nam die verschijning uiterst serieus, iets wat in de moderne wereld niet het geval is. 'Het kon ook een projectie op mijn netvlies geweest zijn!', zei hij. Van iets wat ik vurig wenste dus. Alle verklaringen kunnen waar zijn, maar die intense liefdesvloed vergeet ik nooit! Ik wilde daarna hetzelfde weer ervaren, maar het dal was vreselijk diep, triest en vruchteloos. Mensen, die hetzelfde hebben ervaren, zijn schaars. Met veel passie las ik de verhalen over hen, die ook Jezus, maar dikwijls Maria hebben gezien. Ik voelde me niet meer zo alleen met een uitzonderlijke ervaring, wat opluchtte.

Ik ben met de helm op geboren, wat een zeldzaamheid is. Men zegt dat dat soort mensen om de hoeken van de straten kunnen kijken. Deze mensen hebben een groot helderziend vermogen. De Italianen zien hen van oudsher als heksen, natuurlijke wijzen. Denk aan de Keltische druïdentraditie. Denk aan het wereldwijde sjamanisme. Na anderhalf jaar kloosterbestaan kwam ik als een wrak eruit. Ik kon een nieuwe Christusverschijning niet afdwingen. De tol was te zwaar. Ik had zelfs mijn leven in de waagschaal gelegd. Het trappenhuis van het dormatorium is heel hoog en onderaan op de stenen vloer was ooit een abt veel te jong gestorven, zei mijn geestelijk leidsman. Bij mijn intrede zei de moeder van die ongelukkige abt, dat ik op haar zoon lijk. Dat was de broer van de beroemde dirigent Frans Bruggen. Wanneer ik de vele trappen moest afstoffen, stond ik wel eens van boven naar beneden te loeren en speelde ik met de gedachte om te springen. Het fladderen van mijn kraaienhabijt en de enorme smak verbeeldend. Exact op dezelfde plek als die van die abt.

Slaappillen van het merk Roche (bij Woerden zie ik vanuit de trein een fabriek van hen, grom dan zacht), een fles jenever Weduwe Visser en een platspuitspuit van de dorpsdokter kregen mij er niet onder. Ik was net op tijd het kloosterkerkhof ontglipt. Zag al al die pruillippende, grijze, kwijlende paters voor me, die eigenlijks vonden, dat ik in ongewijde grond moest verdwijnen. Ze verweten de abt zijn al te milde visie. Ze riekten naar muiterij. 'Die rare gast deugde vanaf het begin al niet!', dachten de martelgieren, 'een gereformeerde bekeerling, komaan zeg, dat is toch bij voorbaat hoogst gestoord!'. Eenmaal terug op mijn zolderkamer in de pastorie van Voorthuizen, zong ik nog dagenlang de door Ida Gerhardt vertaalde psalmen van koning David, maar dronk ik ook liters ouzo en wijn. Ik kraste het Christusteken in het daklood, zal er nog staan. Een bepaalde cirkel was rond. Ik herinnerde mij de verschrikkelijke wansmaak van notenwijn en mijn intense verdriet over mijn eerste, verloren geliefde. Mijn gewonde hart begon te kalmeren.

Wanneer ik eenmaal dit aardse leven mag verruilen voor het eeuwige leven, dan zal ik weer op mijn slaapkamer in Heerenveen zitten, licht beneveld door notenwijn en turend naar de heldere wolken, waar Hij ooit aan mij verscheen. Met die bovennatuurlijke, intensieve belevingsherinnering zal ik mijn laatste adem uitblazen en terug verlangen. En ik weet dat mijn herinnering eindeloze vervulling zal worden. En ik wens datzelfde voor iedereen en nu al, voor zover wij daar open voor staan. Open alle chakra's en laat de Christusgeest onbevreesd bij je naar binnen!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 1 mei 2014


Geplaatst in de categorie: religie

3.5 met 4 stemmen 116



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)