Ambitiebrekers (II)
Haar gewassen haar geurde in de prille avond. Geboekte resultaten legde hij naast zich neer hoewel die ene regel hem bezig bleef houden: 'jongen, gebruik jouw talent op een manier die de wereld apprecieert en vreugde biedt'. Zij heeft gelijk. Na mijzelf een handdoek omgeslagen te hebben, stopte zij de warme straal en wikkelde zich in de door mij aangereikte handdoek. Een badlaken eigenlijk, dat haar mooie vormen licht verhulde. Dankzij hun fijne jaren samen, afwisselend mooi en venijnig, is hun liefde zowel gegroeid als afgebakend; gegroeid door de kracht en snijdend door de stemming die vervolgens grenzen beperkt. Vergroeid door de kracht die in tijd toeneemt en snijdend door een steeds meer benauwende ruimte...
De bom barstte, met alle scherven van dien. Bovendien een diepe krater. Beide ontwikkelden zij zich verder. Zij ging voor het geld, daar zij hier talent voor bleek te hebben. In elk geval dacht, hiervoor geschikt te zijn. Toegegeven: zij heeft zichzelf bewezen. Hij is een door de omstandigheden gedwongen eigen weg gegaan. Net als zij trouwens. Nieuwe liefdes hebben een deel van hun huidig leven bepaald; nieuwe wegen ingeslagen en tegelijkertijd oude blijven bewandelen...
Zijn schrijfambities hebben inmiddels tot een bundel geleid: een selectie verzamelde gedichten met de veelzeggende titel 'Rollende stenen', waarbij de stenen als metaforen dienen...
hotmail.comGeplaatst in de categorie: natuur
Stenen
89
Geef je reactie op deze inzending: