Tijd soms onheilspellend

Slenterend op straat
-zeg, zomaar tussen de bedrijven door
groet de maan mijn schaduw in een land van echt
nooit verloren
wapent zich tot tanden-
baggeren en buffelen tot het eind
Zintuiglijke prikkels zoals
horen, zien en lekker ruiken
geven een gevoel van geil verlangen
Doorgaande tijd hapt jaren uit ons snelle leven
pauzeren beslist niet geoorloofd
daar tijd dus niet pauzeert en leven gewoon gaat
vier heel lange seizoenen in een jaar
de baggeraar geniet van de zon
terwijl de buffel vol overgave briest
snuivend zich laat gaan

Poëzie; dichtkunst. Gedichten en verzen die de liefhebber en lezer laten zien horen en ruiken. Letters, woorden en leestekens die gezamenlijk voor de opbouw van het geheel zorgen. Aaneengeregen zinnen, verpakt in een strofe die samen met eventuele andere coupletten een wervelend, energiek, verhalend, helend, opbeurend, ziekmakend, vrolijk stemmend of geëngageerd gedicht vormen. Wervend door waarheid. Verbindend door onverwachte overeenkomsten en stelling nemend door overtuigend gedachtegoed. Waarheid op basis van eerlijkheid, terwijl zowel verbinding als opstelling in alle gevallen voor loutering kan zorgen, mits de snelheid van de leugen wordt ingeperkt...!

Hoewel hoorn van heft zich niet laat kennen
raakt de zon toch het natte gras
aan...ge...tikt...
om vervolgens vliegensvlug opnieuw op te warmen
in tijd duurt eigenlijk alles niet
daar absolute oneindigheid beslist geen einde kent
tijd soms onheilspellend
sinister, omineus. Teken aan wand

Weg van de verduisterende nacht
groeit opnieuw koperen ploert aan de hemel
in kreukelig schijnsel van reeds verloren dag

Een echt alleszins doorzichtige wand van gebroken mist
enigszins
dus slechts heel langzaam oplossend door een
lauwe zon
warmte kom en trek dat gordijn open...

in vlagen uiteengevallen
droomt picknickmand gekookt ei
liever nog gebakken. Broodjes
verse, met de allereerste eieren belegd
met een zon die slechts wil warmen