uitgelubberde, aftandse ruïne
Soms heb je van die dagen dat je wakker wordt en denkt: "mag ik weer terug in bed?"
Je bekijkt jezelf in de spiegel en komt tot de schrikbarende ontdekking dat je wallen niet eens meer in beeld passen.
Verbijsterd pak je de pot plamuur en smeert er zo'n dikke laag op, dat een drilboor er met geen mogelijkheid meer doorheen zou kunnen komen.
Bang dat je bij elke beweging die je gezicht maakt, de laag plamuur breekt en de wallen weer naar beneden rollen,.. zorg je ervoor dat je totaal geen emotie toont in je gezicht.....
Je bekijkt jezelf nog een keer in de spiegel en schrikt wederom als je tot ontdekking komt dat je er inmiddels uit ziet als een vol-met-botox-gespoten-gooische-kakmadam.... maar hé.... liever als een "marijke hellwegen met lipjes getuit en borstjes vooruit" dan een ingestort gebakje als gezicht toch?!
Je loopt weer naar je slaapkamer voor de volgende fase,..de aankleed-fase om precies te zijn.
Je voelt je als een wrak maar dan wel met een botox-hoofd,... dus lijkt het net alsof je halverwege de gang struikelt over je hangende blubberbillen...Deze dag lijkt gewoon niks goed aan je eigen lijf...
In de hoop (tegen beter weten in) dat de weegschaal je slechte humeur kan verbeteren stap je op dat rotding....
Wederom een schrikreactie, want je komt tot de ontdekking dat je weegschaal ineens verdwenen is.
Wie heeft dat rotding gejat?
wow.... oepsie..... hij is er nog wel degelijk,...maar zit goed verstopt onder mijn flubberbuik.... ik kan hem verdorie niet eens meer zien...
Met beide handen duw ik die vleesmassa aan de kant en kijk angstvallig naar de cijfertjes "DINGDONG YOU WON THE JACKPOT" ..... damn..... nog nooit zo'n hoge score gehad....
Compleet gefrustreerd geef je het op,.. je graait in je la op zoek naar de meest oncharmante onderbroek die je hebt.... je weet wel... zo'n oma-ding, figuurcorrigerend volgens de verpakking.
Je hijst je in het gevaarte en komt tot de ontdekking dat je bibs en je buik inderdaad een stuk slanker lijken... niet wetende dat het oma-ding je vet gewoon verplaatst heeft naar boven, waardoor je nu twee rijen borsten hebt.
Zuchtend geeft je de moed op... het gaat hem niet worden vandaag..
Mission impossible....
Je hebt het humeur van een oorwurm... en bent bang dat je bij de minste of geringste opmerking uit je slof gaat schieten..
tot tien tellen sas....1..2..3..4..8..9..1000......
1 van mijn kleine smurfen zoekt voorzichtig toenadering ,..gaat voor me staan en kijkt me doordringend aan..
"ja wat?", denk ik bij mezelf.... mezelf bij elkaar rapend, want hé dat kleine grietje kan er niks aan doen dat vadertje tijd zich heeft botgevierd op me.
"mam?"
"ja schat...?"
"ik vind jou de mooiste mama van de hele wereld"
Bam... die sloeg er even in en zorgde ervoor dat ik weer met beide benen op de grond terecht kwam..
Who cares dat ik eruit zie als een aftandse ruïne als die kleine lieverd me de mooiste mama op de wereld vindt?
dus lieve mensjes.... zie je vandaag een uitgelubberde, aftandse ruïne over straat lopen.... bedenk dan wel dat het de meest trotse uitgelubberde, aftandse ruïne ter wereld is.
liefs saskia
Geplaatst in de categorie: lichaam