Herinnering aan mijn vader/The day the music died.....

Vader, ik zie nog de kleurige platenhoezen met Franse, Duitse en Engelse teksten op tafel liggen in de achterkamer van het goede ouderlijke huis. Wanneer het ragfijne naaldje het zwarte, glimmende vinyl aanraakte, vulden overweldigende klanken de kleine ruimte en namen stormachtige, overweldigende gevoelens bezit van mij, die zelfs de solide vesting van mijn verstand dreigden aan te vallen (maar zij waren als een leger, dat halt moest houden voor de muren). Nu zijn de stemmen van Mozart en Mendelssohn verstomd en ook je voetstappen op de plavuizen hoor ik niet meer als je terugkomt van je wandeling.....

De geuren van je exotische pijptabakken zweven niet meer in het rond en ik verneem je commentaar niet meer op je geliefde filosofen.
Maar, vader, in diepe, ongekende lagen van mijn bewustzijn heb je je onveranderlijk gevestigd en vanuit het doodrijk, vanuit de onbestemde verte waar je bent, verschijnt mij in dromen jouw gezicht, hoor ik jouw stem en jouw muziek, alsof je nooit meer afscheid kunt nemen van je oudste dochter.

Vader, jouw gestalte is in mijn hart en bewustzijn gegrift als een inscriptie in een oude munt, een inscriptie ten teken van altijddurende liefde en trouw....

vader herinnering do herinnering doodsrijk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 991