Vakantie-stilte.

Een natuurplekje (Badefols sur Dordogne),een oord van heerlijk zweemzoete stilte en in mijlen-omstreken geen mens te zien. Tijdens een 2 ingelaste stilte-dagen schreef ik deze beleving...

De dageraad glijdt hier over de wouden en heuvels en kleurt de wakker wordende natuur-wereld van indigo naar groen. Bleekwitte mist bespeelt dan schuchter de met blauwgekleurde bloemige bosweiden en ik geniet van de vluchtige stuifnevel die mijn huid streelt.
D'ochtendstilte, zo stil als een zonneschaduw, zo licht als een veer, zo kalm als stille wateren, zo zacht als zomerzijde....
Ik drink die stilte in, roerloos gezeten als een steen, terwijl een trage ontwakende windebries als een spelend wezen de bladeren laat ritselen in de vroege schaduwkoelte.
Hier vind ik mezelf,
in de stilte van d'on-eeuwigheid, want zelfs het eeuwige kent zijn begin en einde, zoals geluidloosheid slechts kan ontstaan uit het geluid, overgaand naar een niet hoorbare resonantie, waarin het alles overdovende wordt opgeslorpt en verdwijnt.
Het is net als de kleur wit, die in haar zo gezegde neutraliteit alle kleuren omhelst en verborgen houdt. Zonder hen zou ze zelfs niet eens bestaan.
Een spectrum van bontheid gebonden aan het "zelf" van vibrerende energetische golvingen. Elke kleur kent zijn 'stilte geluid', een on-eindig in hun vorm gevende bewegingen en een voor ons waarneembaar universeel toneel : " de dans der moleculen in hun miniscuulheid !"
En in die fractie van tijd , word ik mij nog eens te meer bewust van de intellectuele vernuftheid van dit menselijke zijn op het aardse bestaans- en belevingsniveau, " DE VONK VAN ADEM EN LEVEN... !"
Diepe genietende stilte - momenten....

natuur genieten genieten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 852