Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

twee uilenverhalen van fopppe

VERHAALTJE PSYCHIATER UIL EN FOPPE DE LACHENDE PIEPMUIS

op een dag moest foppe verhuizen naar zilverschoon en hij deed erg zijn best maar de psychiater zei dit gaat zo niet goed er moet seroquel bij en foppe viel stil en hield de winterslaap want dan heeft de muis niks te zeggen en is het lachen hem vergaan. De dokter kwam weer langs om hem af te remmen en stopte er meerdere pillen in en bij pi werd het een zootje zodat de muis hem smeerde naar mem want hij had een hekel aan pillen en stress en psychiaters die hem immers opaten omdat ze meer geleerd hebben over pillen dan over foppe zelf en daar om moest hij wel lachen om zichzelf omdat hij de verliezer was met zijn schizofrenie maar de uil had hem ook niet opgegeten en naar zuidlaren gestuurd en daarom was hij zelf ook een slaperige uil geworden van de pillen en wist inmiddels wel beter dan dat schizofrenie niet te genezen was
dat zag de psychiater ook wel in en daarom mocht de psychiater hem wel omdat hij alle pillen had ingenomen en dus het bewijs was geleverd dat de muis verslagen was maar de muis lachte ook omdat hij niet meer psychotischer was geworden en dus daarom waren ze even sterk de patiënt de pillen en de psychiater en foppe kon niet anders dan sssssssslapen en met de meisjes van pi lachen want die waren toch veel leuker en hij was immers ook maar een muisje en de pi-meisjes gaven hem zelf de pillen en het eten en zagen dat hij lag te slapen en niet meer psychotisch was dus mem ook weer blij en foppe moest zich voortaan maar beter scheren al had de psychiater geen verstand van zijn kindergebrek en had zelf wel een baard en daarom ging foppe niet meer naar de kapper dat deed hij liever zelf en de tandarts had zijn gebit er nog in gehouden ook en hij was nog niet beter maar roken deed hij nog wel en daarmee had hij toch verloren omdat de muis nu moe was en de uil de psychiater wist zeker dat dit het beste wat hij had te bieden voor de muis en lachte en ging naar huis terug en foppe hield zijn pillen en had dus wel humor maar was ook moe en verslagen dus de psychiater had hem niet beter kunnen maken.


FOPPE DE UIL KRIJGT UILENJONG EN GAAT UIT JAGEN

na drie zware winters van eenzame huisvesting in een oud kerkje trof na de zachte winter van 2013 foppe de eenzame kerkuil die mager was en klein in het voorjaar tijdens een vliegroute over de uitgestrekte landerijen van zijn kleine territorium een nieuw muizennest aan. Ha dacht foppe de uil nu komt er eten aan. Ook kwam er toen een vrouwtjes uil uit franeker aangevlogen en op zondagmiddag kwamen ze elkaar tegen en groetten elkaar beiden zittend op een paaltje. Het vrouwenuiltje zei tegen foppe ik heb een klusje voor je te doen we moeten de uilenstand even bijhouden anders blijft er geen uil over en zijn we er niet meer en ons leven niet meer zeker door al het landbouwgif en er zijn ook weinig muizen en andere vogels in friesland dus ik leg een ei voor jou al is het maar één en jij brengt me de muizen om het jong te voeden zodat het een echte kerkuil wordt er staat een kerk leeg in groningen en daar kan hij dan gaan wonen als hij groot is.

En zo toog foppe de uil aan het werk werkelijk het was een groot gevecht met zichzelf van zijn vrijheid en alleen zijn beroofd maar ja hij zag het nut er wel van in en deed zijn best, maar in september zei hij het familiegebeuren weer vaarwel en ging weer alleen wonen om van de drukte af te zijn. Het was een drukke tijd geweest en het jong had het gered en was weggevlogen en als hij problemen had kon hij naar de fugelhelling in ureterp gaan had hij gezegd als hij het alleen niet redden daar was hij zelf ook al eens wezen logeren toen hij vleugellam was maar de sneeuwuil in de dierentuin van leeuwarden verveelde zich werkelijk ook stierlijk en zo bleef foppe maar alleen dat was nu eenmaal zijn natuur en het vrouwtjes uiltje vloog terug naar frentsjer waar ze geboren was bij de zee en dat was het einde van het verhaal en de muizen waren op en hij keek uit naar de sneeuw in de winter maar schakelde een tandje lager en draaide zijn kop 180 graden en ging slapen om energie te bewaren en vloog voor het laatst over het kerkhof van suwald en ging bessen eten want teveel muizen gaat ook vervelen en het jong had al leren lezen de wetten van de natuur in een zachte winter is er eten genoeg als het streng vriest vries je dood omdat daar een uil niet tegen bestand is.
Vreemd hè foppe de kerkuil hulpeloos gevalletje maar wel sterk verhaal in werkelijkheid zal het nooit gebeuren het was maar een nachtmerrie.

Schrijver: foppe oostenbrug, 18 september 2014


Geplaatst in de categorie: dieren

4.5 met 4 stemmen 148



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 september 2014
Het kwartje is gevallen, het was de schrijver Atte Jongstra, die ik bedoelde, geboren in 1956 in Terwispel, dus ook een Fries, net als jij, hij schreef ook onder het pseudoniem Arno Breekveld.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 september 2014
Eerlijk gezegd is deze bijdrage van jou een pittige dobber, zelfs voor mij. De verwardheid en het van de hak op de tak springen maken het niet erg volgzaam, maar dit maakt wel heel goed duidelijk hoe jij de indrukken ervaart en verwerkt. Fijn hoe je van die pillenfreak psych Owl gewonnen hebt! In wezen ben jij dus de uil en niet het weerloze, piepkleine muisje! Begrijp ik dat goed? Elyn Saks is een psychiater, die aan paranoïde schizofrenie lijdt en zij schreef 'De geschiedenis van mijn gekte', wat je absoluut moet gaan lezen, want het is zeer hoopvol. Veel beroemde dichters/schrijvers waren/zijn schizofreen. Je werk doet me zelfs aan één van hen denken, ik kom er even niet op, maar zodra ik het weet, laat ik het je weten, okay?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)