Hiernamaals

Kontinuowac w pokoju

Op de knieën zitten. Naakt. De mist is overal. En dan die hitte. Zo warm. Die gedaanten in hun gewaden die met vuur in hun ogen op je neer kijken. 'Zo had ik me dit alles niet voorgesteld' schreeuw ik wanneer een zweep mijn naakte rug tot bloedens toe striemt.

Beelden van mijn leven vliegen langs mij heen. 'Zoveel kwaads heb ik toch niet gedaan?' schreeuw en jammer ik toen de zweep mij weer raakte. Ik heb toch altijd vooraan in de kerk gezeten? Waarom? Heb ik niet altijd aan goede doelen gegeven? Rond kerstmis gaf ik altijd vijf euro aan het plaatselijke slaaphuis.

Beelden van jongens kwamen langs. Jongens die ik vroeger gepest heb. 'Maar we waren toch kinderen?' schreeuw ik wanhopig. Beelden van vrouwen die ik besodemieterd had kwamen langs. Maar die vrouwen zeiden daar nooit iets over tegen mij. 'Hebben ze het dan toch geweten?' huilde ik.

Beelden van collega’s die ik eruit had gewerkt kwamen langs. 'Maar zij waren toch niet geschikt voor die baan? Ik kon er toch ook niets aan doen dat zij hun hypotheek niet meer konden betalen?' jammerde ik.

Beelden van die man die ik belasterd had kwamen langs. De onwaarheden die ik over hem had verteld alleen maar om hem slecht te maken. Ik zag de beelden van zijn verhuizing terwijl de zweep mij weer raakte. Het hardst raakte de zweep mij toen ik de beelden van zijn zelfmoord zag.

Een van de wezens stapte naar voren en fluisterde mij toe dat ik eindelijk had gekregen waar ik een heel leven om had gevraagd terwijl de zweep mijn rug helemaal openreet.

Het wezen stapte terug in lijn met de andere wezens waarna een van de anderen naar voren stapte en het oordeel velde.

Pijn, hel en verdoemenis tot in alle eeuwigheid.

hel eeuwigheid eeuwigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 5 stemmen 566