Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Anouk - Looking for Love

Onlangs was Anouk Teeuwe in een uitzending van College Tour. De charmante Twan Huijs interviewde haar op zijn best en Anouk was bijzonder openhartig. Ze is niet meer de jonge wildebras en ze is zichtbaar molliger geworden, maar nog steeds even aantrekkelijk.

De 39-jarige popdiva is als kind zwaar getraumatiseerd, omdat haar vader al gauw voorgoed afwezig was en de relatie met haar moeder niet echt boterde. Van haar 14-de tot haar 18-de zat ze in diverse kindertehuizen en kwam haar rebelse woede tot uiting.

Op haar zestiende kwam er een aparte man met een gitaar in haar kindertehuis en die speelde voor de kinderen. Anouk zong o.a. 'If you ever change your mind' voor de kinderen en dat met de grootste zorg. Die man was de beeldend kunstenaar/dichter/muzikant Dennis Wijmer, die bij College Tour in de zaal zat.

Dennis is nu een wat verlopen, oude man, die na zijn scheiding in zijn uppie aan de 's-Gravenzandelaan in de Schilderswijk woont. Dennis houdt van die mengelmoes van culturen. Hij was het die de 16-jarige mee nam naar een kroeg, waar zij haar eerste optreden gaf. Als hij dat niet had gedaan, dan was de popzangeres Anouk er nooit gekomen.

Anouk is moeder van vijf kinderen bij drie verschillende vaders en ze doet de opvoeding hoofdzakelijk zelf. Tijdens één van haar zwangerschappen zat één van de vaders in haar huis met een ander te vrijen. Het trauma van de afwezige vader herhaalt zich. Blijkbaar is ze te beschadigd om ooit een duurzame relatie aan te kunnen.

Anouk zit uiterst gecompliceerd in elkaar, maar ze weet precies wat ze wil en ze trekt haar eigen plan. De drank en de drugs hebben haar niet klein gekregen en ze is werkelijk een ontzettend lieve moeder. Hoe chaotisch haar gezin ook lijkt, ergens zit er een stabiele, lineair-stijgende lijn in. Haar artisticiteit is debet aan haar solistische bestaan.

Tijdens College Tour bracht ze twee songs van haar nieuwste, negende album 'Paradise And Back Again'. Ze gaf zichzelf zoals altijd opnieuw met 100% inzet. Ze heeft haar afwezige vader en moeder inmiddels al ruimschoots voldoende bewezen, dat ze er mag zijn en dat ze het waard is om lief te worden gevonden, maar de eens ingezette drive blijft ronken. De feed-back in gebreke.

In 'Looking for Love' zingt ze uit het diepste van haar jubeltenen en krijst ze en smeekt ze om de eens ware liefde, die niet bedriegt en afwijst. Anouk zingt vanuit haar getraumatiseerde kinderpijn en dat maakt haar zangkunst zo echt en authentiek. In haar nummer 'Daddy' probeert ze vrede te sluiten met haar weggelopen vader, die ze nooit gezien heeft. Als die man nog leeft, dan mag hij wel eens tevoorschijn komen. Of als sommigen meer weten over hem, vertel het.

Twan had de primeur, want Anouk vertelde dat ze de Eurovisiesongfestivalsong voor haar vriendin Trijntje Oosterhuis heeft geschreven. Ze is zelf één van de achtergrondzangeressen. Over het behalen van succes zei Anouk, dat er moet worden geneukt, wat wel heel rauw op Twan's bord viel. Seks als artistieke motor, het is onbetwist waar. Even wennen aan haar directheid.

Anouk kocht ooit een huis met wel elf kamers en die was/is ze van plan om met kinderen te vullen, dus zullen er minstens nog wel drie vaders volgen. Hiermee creëert ze dus in feite haar eigen kindertehuis, met de afwezige vader als hoofdthema. Haar eigen moeder ziet ze sinds twee jaar één keer per jaar. Ze blijft hunkeren naar de liefde, die ze als kind had moeten krijgen. Die gapende leegte in haar zal tragisch genoeg nooit opgevuld worden. gedoemd tot intermenselijke eenzaamheid. Rock on, saddest one!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 14 november 2014


Geplaatst in de categorie: muziek

3.7 met 6 stemmen 187



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
19 november 2014
De engelachtige Gabriëla blijft maar positieve reacties geven, hoe ik haar ook probeer te triggeren. Ik geef me gewonnen. Overgiet haar met champagne!...
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
17 november 2014
Email:
gabrielamommersyahoo.com
Ik had de uitzending nog niet gezien, nu wel, dankzij jouw beschouwing. Waarvoor dank, want ik ben absoluut fan van deze bijzondere vrouw, die een van de beste zangeressen is die ons land rijk is. Ik ben er ook van overtuigd dat de kinderen van Anouk een van de leukste moeders van Nederland hebben, en dat ze ongetwijfeld een zeer liefdevolle moeder is. Wat in haar geval bijzondere waardering verdient, omdat ze daarmee het trauma van de relatie met haar eigen moeder ook overwonnen heeft.

Mijn commentaar was gericht op jouw opmerking dat ze een thuis voor haar kinderen creëert met hetzelfde thema van de afwezige vader als in haar eigen leven. Je doet niet voor niets een oproep of die man zich een keer wil melden, omdat je weet hoe belangrijk de aanwezigheid van een vader is. Overigens niet alleen voor zoons, voor dochters evengoed. Uit de uitzending blijkt dat er wel sprake is van een zeker, zij het beperkt, co-ouderschap, dat hopelijk het doorgeven van het trauma van de (emotioneel) afwezige vader voorkomen, of in ieder geval beperken zal.

www.youtube.com/watch?v=rZLbUIa7exE
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
16 november 2014
Ik beweer niet dat Anouk haar kindertrauma's doorgeeft, integendeel, ik denk juist dat ze die intens en waarlijk pijnlijke ballast weet om te smeden tot heilzame verademing voor haar eigen kids!
Traumatische infecties gaan niet boven onweerlegbare liefdesuitingen. De mij zeer dierbare Anouk geeft juist totaal geen trauma's door!
Je hebt blijkbaar de uiterst liefdevolle beelden met haar kinderen gemist!...
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
15 november 2014
Email:
gabrielamommersyahoo.com
Anouk heeft het Eurovisie Songfestival twee jaar geleden naar een hoger niveau getild met 'Birds', wat een geweldige prestatie was, en de weg vrijmaakte voor de ook al succesvolle bijdrage afgelopen jaar van de Common Linnets. Ik ben zeer benieuwd naar de nieuwe bijdrage van Anouk, en de uitvoering daarvan met Trijntje. Hoewel Conchita Wurst afgelopen jaar terecht met de eer streek, met haar prachtige boodschap, zou het toch leuk zijn als Dinge Dong eindelijke eens opvolger kreeg. Veertig jaar is wel lang genoeg geweest.

Het bevreemdt me altijd weer te zien hoe mensen hun eigen trauma's via hun kinderen verwerken in hun leven. Soms is het hebben van geen kinderen ook een zegen. Kun je je eigen trauma's in ieder geval niet nog een generatie doorgeven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)