Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Zelfportret zonder "cheese-glimlach"

De fotograaf koos waarschijnlijk een turquoise achtergrond om een en ander nog wat op te vijzelen. De foto die het resultaat is van zijn inspanningen toont mijn verouderde gezicht met haar kwetsbare uitdrukking en de schijnbaar ernstige of chagrijnige, maar onopgesmukte trekken die weergeven dat het hier om een "open boek" gaat waarin alles te lezen staat voor beschouwer, voorbijganger, kennis, vriend of familielid. Het hart kent geen vermomming, het loopt als het ware op blote voeten die zich verwonden en openscheuren aan de scherpe stenen, het harde, stekelige gras en de koude grond van de menselijke communicatie. Een glimlach is hier ver te zoeken. Het innerlijk ligt aan de oppervlakte, waar iedereen erop kan trappen, als op kwetsbaar mos, als op een slak zonder huis.

Op het podium, onder de schijnwerpers, in de arena, onder het helle licht van de fotograaf verstarren en verstijven de gelaatstrekken als voorheen beweeglijk, levendig water onder de vrieskou. Maar er is ook geen maskering, alles toont zich in ware proporties; het leed, de vreugde en het chagrijn en het hele scala van mijn sentimenten tussen de bergtoppen en de ravijnen van het menselijke

(Maar achter de facade van de ondoordringbare gezichten van de anderen, achter hun starre, geveinsde glimlach, achter het pantser van het pokerface, bevinden zich het grote ongeluk, het verdriet, de kwetsuren en de eindeloze problemen en achter het geaffecteerde geneuzel van verwende kindvrouwtjes bevinden zich de brandende, oeroude vragen waarmee men zich niet meer bezighoudt.....)

Schrijver: I. Broeckx, 18 december 2014


Geplaatst in de categorie: emoties

3.5 met 2 stemmen 80



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
19 december 2014
Email:
gabrielamommersyahoo.com
Een goede fotograaf probeert je innerlijk op de foto vast te leggen. Maar ik weet niet welke soort shoot het was. Als het om een pasfoto ging, dan doen ze die moeite niet. Als je jezelf een keer echt mooi op een foto wil zien staan, dan kan ik je aanraden om eens naar een fotograaf te gaan die de tijd neemt voor een mooie shoot. Een vriend van mij is fotograaf, en ik vroeg hem vorig jaar om me op de foto te zetten. Na vele jaren stress met alle fysieke gevolgen vandien, vond ik mezelf niet meer om aan te zien op foto's, en vermeed het consequent om erop te komen. In een poging mezelf weer wat leuker te vinden, besloot ik een fotoshoot te doen. "Maak jij me mooi met je camera", vroeg ik hem. En dat heeft hij gedaan. Nee, me twintig jaar jonger maken, dat kon hij niet, maar met een goed gesprek vooraf van het waarom voor de shoot, de juiste belichting, de juiste aanwijzingen hoe te staan, en hoe te kijken, wist hij 'mij', noem het de essentie van mij, op de foto te zetten. En wonder boven wonder is het een foto die ik zelf aanzien kan, vreemd genoeg zelfs mooi vind, misschien zelfs wel voor het eerst in mijn leven. Terwijl ik vroeger toch echt veel mooier was. Lang lang lang geleden. En toch ben ik toen nooit fotomodel in een fotostudio geweest, en nu wel! Nouja, één keertje nog maar, maar het geeft je wel een bijzonder gevoel. Met de juiste aandacht van de fotograaf, ga je van binnenuit stralen, en dan is iedereen mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)