Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

De bizarre gebaren van het ritueel/Vaarwel aan een Cultus

"Kom in de kerk" heet het uitnodigend op een groot banier in het voorportaal van het neogotische bouwwerk waarvan de klokken al even uitnodigend hebben geklonken en dat met al haar plaatsvervangende allure de provinciestad toch niet kan voorzien van een "echte kathedraal".
In de mist van mijn bijziendheid ontwaar ik in de verte de kaarsen, de gebrandschilderde ramen, de heiligenbeelden, de gouden parafernalia: symbolen van schoonheid en verhevenheid?

Een stem begint te spreken, wierook stijgt uit een offervat ten hemel. Een man vóór me knielt, staat op en knielt weer. Van ver komen de stemmen die ingezet hebben met een lied. De goegemeente vraagt met één gezamenlijke stem om vergeving; "Kyrie Eleison". Er is niets veranderd. Het ritueel is verstard; er is niets nieuws aan toegevoegd. De atmosfeer van het katholicisme, die zo lang de stad bepaalde, waarvan school, gezin, vereniging, fabriek doordrongen waren, schijnt nog te heersen. De stemmen stijgen op in de hoge gewelven als willen zij een wreed Opperwezen bedwingen en smeken en ze onderwerpen zich; de aanwezigen onderwerpen zich, kruipen door het stof voor de Ongeziene, voor de Onzienlijke.

Ik gruw van het gregoriaans dat voor mij geen verhevenheid kan oproepen of symboliseren en ik sluip weg; ik sluip weg langs de tot het uiterste toegetakelde Christusfiguur en ik gruw van de ostentatieve verheerlijking van leed en lijden; ik sluip weg; ik kan niet meer wachten op het "Te Deum", op Mozart, die zelfs van dit gebeuren nog iets kan maken, die het op kan heffen tot Kunst, tot doorvoelde emotie, al wordt hier mijns inziens teveel Genie aan verspild.

Ik wacht niet op de bizarre gebaren, weliswaar verankerd in een cultus en geschiedenis van twintig eeuwen, weliswaar een Liefde symboliserend waarvan de wereld en de maatschappij echter niet blaken; een Liefde waarvan zij vervreemd zijn en die, zo is gebleken, zelfs vaak ontaard is in de eveneens bizarre gebaren van verschrikking.....

Schrijver: I. Broeckx, 29 januari 2015


Geplaatst in de categorie: religie

3.4 met 5 stemmen 130



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
5 februari 2015
In het geloof zijn er weinig dingen die we zeker weten, daarom heet het ook geloof. Soms voelen of beleven we de dingen zo sterk dat we het wel zeker weten, zoals de Christusverschijning die jij gezien hebt, en ik weet dat het waar is, want ik heb Magdalena horen spreken, en ook dat was een moment van weten in plaats van geloven.

Wat ik vreemd vind, is dat jij denkt dat Christus hasj gebruikte. Ik weet niet waar je dat op baseert, ik ken geen bronnen waar dat uit afgeleid kan worden. Drugs verruimen je geest. Ik ben ervan overtuigd dat Yeshua en Magdalena een geest hadden die al zo verruimd was, dat ze geen geestverruimende middelen nodig hadden voor hun spirituele inzichten en hetgeen ze hier op aarde kwamen doen.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
2 februari 2015
Je 'vreest het', Gabriëla, maar zeker weten doe je het dus ook niet. Ik zeg niet dat hij door dat sterke hasjmengsel niet volkomen dood is geweest of buiten westen is geraakt, maar wel dat dat tovermengsel hem na drie dagen geholpen heeft om te herleven. Maar ik ben wel zo nuchter om te geloven als eeuwige geest, die zich overal weet te manifesteren, wanneer hij dat wil. Ik heb hem immers zelf ooit als 17-jarige één of twee seconden mogen aanschouwen, met naast hem twee aartsengelen. Ik zal die immense liefdesuitraling nooit vergeten! De etherische Christus leeft!...
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
31 januari 2015
Schijndood? Ik vrees dat hij echt aan het kruis gestorven is, Joanan. Hij was overigens de enige niet. De Romeinen zagen het kruisigen als een leuke hobby, vergelijkbaar met de onthoofdingen van IS in onze dagen. Magdalena heeft in principe alleen met hun dochter Sarah in Frankrijk gewoond, waar ze haar inderdaad eren. Volgens haar eigen gechannelde verhaal, neergeschreven in het Magdalena Manuscript, bezocht Yeshua haar wel nog regelmatig en bedreven ze ook nog de liefde. Maar hij was wel naar gene zijde gegaan. En hij kon als verlichte geest ook weer terug. Dit is wat beschreven wordt in De Celestijnse Belofte. Als we alle mystieke geheimen doorgrond hebben, dan hoeven we niet meer geboren te worden en te sterven om door de poorten van de aardse dimensie en de andere geesteswereld te gaan. We gaan dan door een poort van energie en kunnen van de ene wereld in de andere stappen en weer terug. Dat is wat Yeshua doet, en Magdalena overigens ook. Ze zijn beiden regelmatig onder ons. Je ziet dit ook verbeeld in de eindscene van de film 'Jesus', met in de hoofdrollen Jeremy Sisto, Debra Messing en Jacqueline Bisset.
Helaas zijn de figuren van de twee Maria's nog steeds niet helemaal correct weergegeven in deze film, maar er wordt een mooie menselijke figuur van Jesus neergezet. In de eindscène stapt hij van de ene dimensie in de andere. Dat is een moment dat mij diep raakt, want ik weet dat hij dit regelmatig doet en onder ons is. Net als Maria, en Magdalena, en zovele andere verlichte geesten onder ons.
Dàt was zijn boodschap: dat we dit uiteindelijk allemaal kunnen als we de mysteries van het leven begrijpen. Als we begrijpen wat ware liefde is.
www.youtube.com/watch?v=smUHqg3npAE
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
31 januari 2015
Ik aanbid net als Gabriëla de vreedzame, vruchtbare Moedergodin, te meer omdat je zelfs vandaag de dag de zinloze bloedbaden van dwaalreligies, die in strenge vadergoden (bewust met kleine v geschreven) geloven, ziet. Denk ook eens aan de vredelievende, vegetarische Katharen, die in Zuid-Frankrijk door de roomse soldaten op massale wijze zijn vermoord. Maria Magdalena woonde later in Zuid-Frankrijk, waar zij met haar en Jezus' dochter Sarah per boot arriveerde. De zigeuners daar vieren nog steeds hun aankomst aldaar. Zigeuners staan ook dicht bij de natuur en ook zij zijn door de nazi's grotendeels uitgeroeid. Religie-nazi's vermoorden steevast natuurminnenden en diepgelovigen in de Moedergodin, in Moeder Aarde en het Eeuwig Spirituele Liefdevol Vrouwelijke! Jezus kende ook de transformerende kracht van de wijn, maar hij was ook een gebruiker van stevige hasjconcentraties, wat zijn driedaagse schijndood verklaart. Even eeuwen overbruggen en je begrijpt dat Bob Marley met zijn song 'Could You Be Love' absoluut in de ware christendomtraditie staat.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
31 januari 2015
Ik kom af en toe nog in de kerk, samen met mijn moeder als ik bij haar op bezoek ben. Ik zou nog steeds de hele reutel hardop kunnen meedreunen in twee talen, maar ik krijg het mijn strot niet meer uit.

Sinds ik mij dertig jaar geleden liet uitschrijven, kan ik niets meer met een 'onze vader' en heb ik destijds zelf een 'wees gegroet Maria' geschreven, gericht aan een vrouw van vlees en bloed en niet een maagd die moeder is, want die onzin heb ik als kind al nooit geloofd. De rituelen hebben nog steeds wel iets vertrouwds en ziek of misselijk word ik er niet van. Maar ik kan de kerkteksten niet meer vanuit mijn hart spreken, dus zeg ik niets en bid ik van binnen mijn eigen teksten tot Yeshua, Magdalena en de Moedergodin. Vrijheid zit soms ook van binnen.

Ik brand nog steeds graag een kaarsje in een kerk of kapel bij een Mariabeeld, want zij was de incarnatie op aarde van de Godin Isis. Magdalena, de vrouw van Yeshua, was een priesteres in de tempel van Isis, waar Maria, de moeder van Yeshua, hoofdpriesteres was. Een soort van Opperheks dus. Want degenen die destijds de natuurreligie aanhingen en de Maan en de Moedergodin vereerden, werden later heksen genoemd. En op de brandstapels gegooid.

We zijn twintig eeuwen lang voorgelogen door de kerk over de ware aard van Yeshua, Magdalena en Maria, en over hun ware boodschap. Daar heeft de huidige kerk helaas niet veel mee van doen. Het echte verhaal kun je lezen in 'Het Magdalena Manuscript' van Tom Kenyon en Judi Sion. Voor wie het interesseert.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
30 januari 2015
De roomse kerk en alle wereldse kerkrichtingen zijn verworden tot versteende fossielen zonder enige, actuele zeggingskracht. De schaduwkanten van die massareligies zijn inmiddels bekend en hun goddeloze vuurkracht is even schadelijk als platbombarderende legers.
Prachtig om te zien hoe je tijdens de eucharistieviering weet weg te sluipen en hoe je na een lang leven de religieuze dwangrituelen weet terug te schroeven tot neurotische tics en zielloze na-aperij. Wees maar niet bang, je bent absoluut geen afvallige, maar juist iemand die het Ware Licht heeft gezien en de hocuspocuspoespas van de demonische kerkmensen de rug toe keert.
Zo, en nu kan je vrijgeboren, vrije ziel weer volop vrij ademen!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)