De bizarre gebaren van het ritueel/Vaarwel aan een Cultus
"Kom in de kerk" heet het uitnodigend op een groot banier in het voorportaal van het neogotische bouwwerk waarvan de klokken al even uitnodigend hebben geklonken en dat met al haar plaatsvervangende allure de provinciestad toch niet kan voorzien van een "echte kathedraal".
In de mist van mijn bijziendheid ontwaar ik in de verte de kaarsen, de gebrandschilderde ramen, de heiligenbeelden, de gouden parafernalia: symbolen van schoonheid en verhevenheid?
Een stem begint te spreken, wierook stijgt uit een offervat ten hemel. Een man vóór me knielt, staat op en knielt weer. Van ver komen de stemmen die ingezet hebben met een lied. De goegemeente vraagt met één gezamenlijke stem om vergeving; "Kyrie Eleison". Er is niets veranderd. Het ritueel is verstard; er is niets nieuws aan toegevoegd. De atmosfeer van het katholicisme, die zo lang de stad bepaalde, waarvan school, gezin, vereniging, fabriek doordrongen waren, schijnt nog te heersen. De stemmen stijgen op in de hoge gewelven als willen zij een wreed Opperwezen bedwingen en smeken en ze onderwerpen zich; de aanwezigen onderwerpen zich, kruipen door het stof voor de Ongeziene, voor de Onzienlijke.
Ik gruw van het gregoriaans dat voor mij geen verhevenheid kan oproepen of symboliseren en ik sluip weg; ik sluip weg langs de tot het uiterste toegetakelde Christusfiguur en ik gruw van de ostentatieve verheerlijking van leed en lijden; ik sluip weg; ik kan niet meer wachten op het "Te Deum", op Mozart, die zelfs van dit gebeuren nog iets kan maken, die het op kan heffen tot Kunst, tot doorvoelde emotie, al wordt hier mijns inziens teveel Genie aan verspild.
Ik wacht niet op de bizarre gebaren, weliswaar verankerd in een cultus en geschiedenis van twintig eeuwen, weliswaar een Liefde symboliserend waarvan de wereld en de maatschappij echter niet blaken; een Liefde waarvan zij vervreemd zijn en die, zo is gebleken, zelfs vaak ontaard is in de eveneens bizarre gebaren van verschrikking.....
Geplaatst in de categorie: religie
Wat ik vreemd vind, is dat jij denkt dat Christus hasj gebruikte. Ik weet niet waar je dat op baseert, ik ken geen bronnen waar dat uit afgeleid kan worden. Drugs verruimen je geest. Ik ben ervan overtuigd dat Yeshua en Magdalena een geest hadden die al zo verruimd was, dat ze geen geestverruimende middelen nodig hadden voor hun spirituele inzichten en hetgeen ze hier op aarde kwamen doen.
Helaas zijn de figuren van de twee Maria's nog steeds niet helemaal correct weergegeven in deze film, maar er wordt een mooie menselijke figuur van Jesus neergezet. In de eindscène stapt hij van de ene dimensie in de andere. Dat is een moment dat mij diep raakt, want ik weet dat hij dit regelmatig doet en onder ons is. Net als Maria, en Magdalena, en zovele andere verlichte geesten onder ons.
Dàt was zijn boodschap: dat we dit uiteindelijk allemaal kunnen als we de mysteries van het leven begrijpen. Als we begrijpen wat ware liefde is.
www.youtube.com/watch?v=smUHqg3npAE
Sinds ik mij dertig jaar geleden liet uitschrijven, kan ik niets meer met een 'onze vader' en heb ik destijds zelf een 'wees gegroet Maria' geschreven, gericht aan een vrouw van vlees en bloed en niet een maagd die moeder is, want die onzin heb ik als kind al nooit geloofd. De rituelen hebben nog steeds wel iets vertrouwds en ziek of misselijk word ik er niet van. Maar ik kan de kerkteksten niet meer vanuit mijn hart spreken, dus zeg ik niets en bid ik van binnen mijn eigen teksten tot Yeshua, Magdalena en de Moedergodin. Vrijheid zit soms ook van binnen.
Ik brand nog steeds graag een kaarsje in een kerk of kapel bij een Mariabeeld, want zij was de incarnatie op aarde van de Godin Isis. Magdalena, de vrouw van Yeshua, was een priesteres in de tempel van Isis, waar Maria, de moeder van Yeshua, hoofdpriesteres was. Een soort van Opperheks dus. Want degenen die destijds de natuurreligie aanhingen en de Maan en de Moedergodin vereerden, werden later heksen genoemd. En op de brandstapels gegooid.
We zijn twintig eeuwen lang voorgelogen door de kerk over de ware aard van Yeshua, Magdalena en Maria, en over hun ware boodschap. Daar heeft de huidige kerk helaas niet veel mee van doen. Het echte verhaal kun je lezen in 'Het Magdalena Manuscript' van Tom Kenyon en Judi Sion. Voor wie het interesseert.
Prachtig om te zien hoe je tijdens de eucharistieviering weet weg te sluipen en hoe je na een lang leven de religieuze dwangrituelen weet terug te schroeven tot neurotische tics en zielloze na-aperij. Wees maar niet bang, je bent absoluut geen afvallige, maar juist iemand die het Ware Licht heeft gezien en de hocuspocuspoespas van de demonische kerkmensen de rug toe keert.
Zo, en nu kan je vrijgeboren, vrije ziel weer volop vrij ademen!...