Toch nog een bericht uit een Zorgcentrum/De kop en schotel
In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamheid van mevrouw kwam doorbreken en die dan de boodschappen meebracht waarom zij gevraagd had.
De verjaardag van de vrijwilligster brak onvermijdelijk aan en er was nu geen noodzaak meer haar langer te laten wachten op wat mevrouw in petto had. Mevrouw gaf haar het voorwerp in een wit plastic tasje en de vrijwilligster verklaarde dat ze het "zo lief" vond van haar, die in de anderhalf jaar tijd van haar geregelde bezoeken tot een vriendin was geworden, al was hun leeftijdsverschil dertig jaar. En het ontroerde de vrijwilligster hoe de oude dame aan haar gedacht had, al lang van te voren, hoe ze nog gaf van het weinige dat ze te geven had, hoe een vriendschap en vertrouwen waren gegroeid als taaie bloemen op rotsachtige grond, als bloemen die, hardnekkig, hun weg naar het licht gezocht en gevonden hadden....
Geplaatst in de categorie: vriendschap