Laatbloeier
In het onmetelijk grote bos van de poëzie groeide ik de langste tijd van mijn leven onopvallend als een niet bloeiend gewas op. Nog maar enkele jaren geleden werd ik plotseling waargenomen en mag ik mij sindsdien in de schaduw van anderen zonnen. Tergend langzaam vormden zich creatieve knoppen en openden zich later de eerste, onooglijke kleine, bloemen.
Zolang mijn geest nog wil en kan presteren probeer ik, tegen alle logica in, te groeien. Alle bloemen, varens, mos en andere mij omringende poëzie ingrediënten zullen mij mogelijk helpen en op deze site beschermen. Het bos met zijn vele vaste bewoners en regelmatige bezoekers zijn mijn stimulans. Een bloeiende klimplant zal het wel niet meer worden, want te laat is uiteindelijk te laat.
Geplaatst in de categorie: tijd
En ja, als er een schaap over de dam is; wie weet...
Knipoog Joke.