Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant/De troost van bosanemoontjes......

We waren op die lentedag, die kennelijk het immense, alomtegenwoordige leed van de wereld getrotseerd had en stralend en schitterend met majestueus licht en bloemen van velerlei makelij een nieuw seizoen representeerde, de witte bosanemoontjes gaan bewonderen die zomaar uitbundig krioelden op de rulle bosgrond tussen de kale boomstammen en die ZIJ zo liefhad.

Mijn merkwaardige wandelgenote die jarenlang iedere zondagmiddag zwijgend naast mij had voortgestapt was als weinig anderen op de hoogte van vele natuurverschijnselen die zich her en der manifesteerden in de bosgebieden, weidevelden en landerijen van de rijke Midden-Brabantse natuur en die zij uitsluitend met haar hoogstpersoonlijke en welhaast tot cliché verworden uitdrukking: "Prachtig!","prachtig!" bewonderend placht te omschrijven en die haar naar mijn vermoeden tot ultieme, enige en toch wel schrale troost schenen te dienen, vooral nu ziekte en verval verontrustend voortschreden in haar leven.

Ondanks alles moest ik haar verzekeren, toen ze me afsnauwde en mijn tranen teweeg bracht, dat haar weliswaar onmiskenbaar gigantische leed, hoewel groter van omvang dan dat van mij, zonder twijfel niet het enige leed ter wereld was en dat ik mij het recht op mijn gevoelens, van welke aard dan ook, toe-eigende en ook het recht op mijn tranen.....

In een bescheiden hoekje, tegen de metalen spijlen van de oprijzende poort van een kerkhof aan, stonden de fragiele gele bloemetjes van het speenkruid, onmiskenbaar teken van een nieuwe lente, te bloeien en mijn metgezellin vroeg me ze met de lepel, die ze me aanreikte, met wortel en al uit te graven.
Deze tooi was bestemd voor het graf van haar ouders, gesitueerd op een van de andere kerkhoven, waaraan ook Tilburg zo rijk is. Niemand zou volgens haar zeggen na haar dood, die nu ook aanstaande leek, en die op uiterst betreurenswaardige wijze maar al te spoedig plaats zou vinden, naar men vermoeden kon, het graf nog verzorgen......

Schrijver: I. Broeckx, 14 april 2015


Geplaatst in de categorie: natuur

3.3 met 6 stemmen 65



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
14 mei 2015
Email:
hmessielive.nl
Ineke, je beschrijft hier heel wat... Bosanemoontjes en speenkruid geven ieder voorjaar weer dat luchtige gevoel aan alle boswandelaars, die er oog voor hebben. Deze kleine bloemen, die altijd weer die magische grondtapijten in het bos en het weiland weven... Ja, die geven steeds weer het gevoel van hernieuwde jeugd, herboren levenskracht. Om ieder voorjaar dat steeds terugkerende gevoel weer te mogen beleven...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)