Nepal
Met een schuldgevoel liep hij rond. De beelden te erg voor woorden. Prachtige authentieke mensen, zonder huis in een door een aardbeving getroffen land. Bekende Nederlanders hadden makkelijk praten, zelf geld genoeg om rond te komen, maar hij stond al maanden rood. Werkeloos en door de crisis getroffen, op alles bezuinigen, geen frisdrank meer maar limonade, nog maar twee keer per week een stukje vlees. Maar de beelden bleven op zijn netvlies, zoveel mensen zonder basisbehoeften, zoals water, eten en een tent. Het bleef maar knagen dezer dagen. Hij moest wat doen ondanks zijn eigen armoede. Hij sprak met een vriend, en vroeg: “Als ik jouw tuin opruim, wil jij dan wat overmaken naar giro 555, er moet hulp voor deze mensen komen, er zijn er al meer dan zevenduizend gestorven, Nepal is een arm land.”
“Goed” zei de vriend “ maar alleen als je de tuin heel goed opruimt en de lavendelplanten in grotere potten zet, en al het afval opruimt, dan zal ik een bedrag overmaken naar giro 555.”
De hele dag was hij bezig, het was mooi weer, hij deed flink zijn best om zich op deze manier nuttig te maken. Op de televisie zag hij weer de beelden, en het huilde in zijn hart, maar deze keer niet uit schuldgevoel, maar met de emotie dat hij zijn best had gedaan.
Inzender: Henk van Dijk, 5 mei 2015
Geplaatst in de categorie: emoties