Alleen Henri is nog gekomen.....

In die dagen, zijn laatste dagen, die hij, geluierd en extreem vermagerd, doorbracht op St. Jozefzorg, in het bed op de ziekenzaal te midden van de anderen of in het kleine ziekenkamertje (zijn hand reikte soms nog nutteloos en nodeloos naar het orgaan tussen zijn benen), in die dagen kwam van de collega's alleen Henri hem nog bezoeken, de goede, trouwe Henri die stilzwijgend naast zijn bed uren doorbracht....

De anderen hadden eerder afscheid genomen na zijn 40-jarige "carrière" van klein ambtenaartje aan het gehate kantoor, tijdens welke ze niet hadden nagelaten hem te bespotten, te kwetsen en en te beschimpen, met het futiele geschenk, dat hij niettemin graag had willen bezitten, het luttele boek waarin ze voorin hun handtekeningen hadden gezet: de "Max Havelaar`.

Hij was mijn vader. Hij schonk mij de encyclopedie die hij mij toegezegd had. De E.N.S.I.E. van kort na de oorlog die steeds in mijn ouderlijk huis als een pronkstuk op de boekenplank had gestaan omdat hij kunst, filosofie, literatuur en de wetenschappen boven alles vereerde.

Hij was mijn vader en zijn hand verkilde in die van mijn moeder toen hij de porseleinblauwe ogen voorgoed moest sluiten. Ik ben getuige geweest......

vader ziekte afschei ziekte afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 65