Arme Joost Zwagerman

Was hij een prooi van demonische krachten, die hem naar de dood hebben gezogen, als in een niet te bezwemmen draaikolk? Of was het een geheel afgewogen daad, een optelsom van ellende? Joost leed aan de ziekte van Bechterew, wat hem parten speelde, maar geen reden tot zelfdoding hoeft te zijn. Hij slikte antidepressiva, maar dat bleek onvoldoende aan te slaan. Hij dacht genetisch geïnfecteert te zijn, omdat zijn vader ooit een poging tot zelfdoding deed. Toch beweerde hij altijd steevast, dat hij zelfdoding niet als een reële optie zag, ook al had hij er wel mee gejongleerd, maar dan als troostgedachte.

Na de scheiding met zijn vrouw viel hij in een zwart gat en moest hij echt antidepressiva slikken. Rogi Wieg, zijn beste vriend, overleed door euthanasie, zijn schoonzus overleed, een jeugdvriendin en de vrouw van zijn beste vriend. Hij voelde zichzelf omringd door de doden. De meeste schrijvers willen verdwijnen, ontdekte hij, hij ging er in geloven. Hij zag zijn schrijfdrang opeens als een dodelijke voetklem voor wild, het bevorderde alleen maar zijn opgelopen depressie. Hij maakte wel veel contact, maar in wezen was hij niet echt bezig met zichzelf te openen, hij zette er allemaal weetjes en wetjes voor. Zijn echte ik kreeg niet de ruimte, maar verstikte door zijn intellectuele obsessies en totale opvullingen.

Joost is prooi geworden van duistere machten, ook al klinkt dat misschien erg spooky, hij trok het aan met zijn werkzaamheden en hij heeft die krachten zeker onderschat. Die negatieve krachten hebben er ook voor gezorgd, dat hij niet hulp heeft gezocht en zich bijvoorbeeld heeft laten opnemen. Hij is niet door zijn zware depressie heen gegaan, maar hij is er voor weggevlucht, overigens tijdelijk, want na zijn overlijden is hij er alsnog mee geconfronteerd en zal hij lange tijd in een schemergebied verkeren, een wachthalte, waarbij hij toch de confrontatie aan moet gaan. Daar is geen ontkomen aan. Zijn zielstrauma zal hoe dan ook onder de loep moeten worden genomen en opgelost moeten worden, hoe pijnlijk dat ook is. Indien er valse krachten zijn betrokken bij de aanzet tot zijn zelfdoding, dan zullen die valse krachten hun vet zeker krijgen.

Tom Kellerman interviewde Joost voor HP/De Tijd en hij vond dat Joost een enorme rust uitstraalde. 'Hij wist wat hij ging doen!', bedacht Tom later. Dat is geen vreemd fenomeen. Was het in een opwelling of volkomen berekenend, dat maakt geen donder meer uit, feit is dat wij nu te kampen hebben met het grote verlies van één van onze meest grote schrijvers. Een veel te vroeg verlies, ook omdat hij nog zoveel literaire potentie in zich had. Hij had verdommme een oude grijsaard moeten worden en knarsetandend ons nog moeten wijzen op de schoonheid van dit en dat. Edoch, het is niet anders en wat ons rest, is, dat we zijn besluit maar beter kunnen respecteren, want juist hij was intelligent genoeg om zijn laatste afwegingen te maken. De ziel van een mens is net zo mysterieus als God, is God.

Joost Zwagerman Rogi Rogi Wieg Tom Kellerman

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 6 stemmen 184