Gratie en/of gruwelijkheid?
Vanuit de hoge ramen van de Bibliotheek aan het Koningsplein in Tilburg heb je op zaterdagmorgen een panoramisch uitzicht over de marktkramen met hun vaalwitte zeilen aan je voeten. Uit de rijkdom van de aaneengeregen boeken die zich in kleurige rijen aandienen kan men een keuze maken en ik kies een werk over romaanse kunst waarin je op de glanzende bladzijden vele afbeeldingen aantreft van de zo serene, rustieke kerken, kathedralen en abdijkerken, die, in tegenstelling tot de "vlammende", haast "demonische" gotiek een zo rustieke indruk maken.
En zo herinner ik mij het kleine parochiekerkje uit mijn jeugd, dat zeker geen status heeft verworven op de lijst van het Werelderfgoed; het kerkje met de grijswitte, sereen aandoende pilaren waar we als kinderen méér de Eredienst hebben bijgewoond als ons lief was, waar de zwartgerokte priesters, paters en nonnen opdraafden, waar we te maken kregen met het "Mysterium Tremendum ac Fascinans" dat het misoffer onder hun regie moest worden, maar dat slechts matig boeide en zelfs afschuw en walging vermocht voort te brengen bij fantasierijke, gevoelige kinderen, die ongewild en willoos deze "opvoering" moesten bijwonen.
De tegenstelling "gratie vs. gruwelijkheid" fascineert mij hierbij - en misschien terecht - en ik gebruik bewust termen die allitereren; het gaat om het contrast tussen het serene, rustgevende van de romaanse bouwstijl en haar parafernalia en de "demonie" van de gotiek.....
Geplaatst in de categorie: religie