Hartenkreten

Tussen eb en vloed

De zon vond nog steeds het hoge blauwe laken. Ik lachte toen ze me een warme zoen gaf. Zomaar, ergens tussen neus en lip. Beetje flirterig voelde het.
Ook het strand werd gezoend. Een kleine windvlaag blies tussen schip en wal een korte fluittoon en magisch werd het toen schrompelend geel en stervend rood rollebolden naast diep donkergroen en grijnzend dromerig grijs .
Het knasperde onder mijn botinnen, voetsporen achter latend in verloren nat zand. Even had ik zin om mee te vliegen, te wervelen omhoog en plots een duik te nemen tussen de speelse golven . Maar met een voldane zucht wandelde ik mijn liefde achterna ...
In die ogenblikken vergeet ik waarom ik op aarde ben en fris ik mijn geheugen niet meer op. Misschien weten de late meeuwen het wel.
Liever wacht ik nergens meer op. Geniet ik van vandaag. Luister ik naar het eb- en vloedverhaal van de zee..... en leef dit leven niet versnelt maar heel bewust en traag .

Schrijver: katty, 13 oktober 2015