Een nette rok voor op kantoor
Met de handen, met de eens zo kleine, ongeschonden, tedere meisjeshanden, met de handen waarmee zij geschrobd en gedweild heeft, gestoft en gepoetst, met de handen waarmee zij meestal streelde en soms sloeg, met de oude handen waarop het patroon van de opgezwollen aderen zich aftekende als blauwachtig marmer op een renaissancistisch schilderij: met die handen werkte de moeder ijverig en nauwgezet aan de rok.
Haar dochter immers moest een nette en representatieve indruk maken op de schimmige, onduidelijke personen, die de moeder slechts van horen zeggen, uit de verhalen van de dochter, kende: meneer x van kantoor, mevrouw y van kantoor.
Een moeder vecht heldhaftig en als een leeuwin voor haar kinderen. Welke ook maar de onwaarschijnlijke of vergezochte opgaven zijn die zij op deze weg tegenkomt, welke ook de voorkeuren, idealen of ambities van haar kinderen zijn, al zijn deze absurd, onzinnig of zelfs misdadig.
Toen moeder op de leeftijd van 84 jaar kwam, stond haar dierbaarste en kostbaarste bezit, de dure elektrische naaimachine, werkeloos en doelloos ergens in een kast en de oude, lieve handen rustten stil, werkeloos en roerloos in haar schoot.
De nette rok met de keurige, loodrechte plooien en het hopeloos gedateerde Pepita-ruitje zal voor de dochter altijd een souvenir blijven van de allerliefste.
Geplaatst in de categorie: liefde
Een hartenkreet die leest als een prozagedicht.