Het colliertje met de halve maantjes

De jongeman achter de toonbank in de chique juwelierszaak was in alle opzichten gesoigneerd en voorkomend: een keurige scheiding in het nog florissante, gezonde, zwarte haar en een schijnbaar begripvolle glimlach ten overstaan van de dramatiek die toch zeker in enkele gevallen en ook in mijn geval een kleinere of grotere rol speelde, zoals hij kon vermoeden, bij de aankoop van diverse parafernalia en artefacten die plaatsvervangend moesten dienen om leed te verzachten, conflicten te verzoenen en een bloeiende liefde kracht bij te zetten dan wel om welhaast uitgedoofde en verflauwde gevoelens opnieuw tot leven te doen komen of op te vijzelen tot het gewenste, maar wellicht nauwelijks nog haalbare niveau. Hoe dit ook zij, ik wenste uit de collectie van horloges, ringen en colliers, die uitgestald was in glanzende, blinkende vitrines, het fragiele zilveren kettinkje met de twee halve maantjes eraan, het ene schitterend zilver, het andere zwart, te kiezen, en wel om de diepgaande en vergaande verbondenheid en vriendschap te symboliseren die sinds onze onvergetelijke jeugdjaren de saamhorigheid tussen mij en mijn zus gestalte hebben gegeven en hebben doen uitgroeien tot een onneembare, uiterst solide vesting, bestand tegen iedere ondermijning, iedere twijfel, ieder wantrouwen, iedere ruzie die ooit onvermijdelijk scheen, maar die altijd uitmondde in een kalme en liefdevolle verzoening. Met de aaneengesmede halve maantjes wilde ik haar tonen hoe onze zo verschillende, tegengestelde persoonlijkheden onverbrekelijk in liefde en harmonie onze - wellicht nog korte - gemeenschappelijke toekomst in zouden gaan.
"Ik zal denken aan "ons" als ik het kettinkje omdoe, verklaarde mijn zus na ontvangst van mijn geschenk.....

juwelier collier zus collier zus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 77