Berichten uit een Zorgcentrum (vervolg)

Het was winter en het sneeuwde die dag. Op de markt liep ik de nachtjaponnen als het ware "tegen het lijf". Ze waren lichtpaars, roze en groen van kleur, wapperden in een zacht briesje vóór de kraam en leken een beetje op vormeloze zomerjurken volgens een mode van een lang vervlogen tijd. Maar het was waar mevrouw om gevraagd had. Ik gaf ze haar bij onze volgende ontmoeting ter inspectie. Keurend hield ze ze tegen haar lichaam en ze trok er tenslotte één van aan, over haar kleding heen. Het was naar genoegen, al zouden de mouwen een klein stukje ingekort moeten worden.
Tussen de koffie en het appelsap, het bonbonnetje en het koekje vertelde mevrouw over haar carrière als stikster van lederen handschoenen in een fabriek in die verre, voorbije tijd nog vóór de grote oorlog en over die vakantie, eens, in Lugano, toen zij het licht van de bliksem de groenblauwe hemel boven het Meer zag openscheuren.

Nu resteert slechts het "tuintje" dat we samen "ontwierpen" in haar kamer, waartoe de zachtgele orchideeën behoren en de roze cyclaam, de rode amaryllis en de witte azalea.
Als ik het heb over de toekomst, zelfs over de volgende week, raadt mevrouw me aan niet zulke gewaagde voorspellingen te doen. Het lijkt alsof de zwarte tinten van de schaduw van het onherroepelijke einde zich al uitstrekken over haar leven, alsof zij de grijpgrage klauwen van de Dood al voelt.....

"Helden en heldinnen vindt men overal, onopgemerkt, in de straten, op pleinen, in het Openbaar Vervoer en ook in de verzorghuizen, als de takken en bladeren van iedere boom, als de hemel boven ons, als de sterren en de maan, die ons iedere nacht vergezellen."

mevrouw oude dag vri oude dag vrijwilligster

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 33