Met vurige fakkels door de nacht......
Velen hadden zich verzameld op het centrale plein vanwaar de fakkeltocht van start zou gaan. Ik was in het gezelschap van een vriendin die dit evenement had uitgekozen als alternatieve en "charitatieve" besteding van haar Kerstavond en die zich er een buitengewoon romantische voorstelling van had gemaakt....
Een bontgeklede harpspeler speelde een prelude vóór het evenement begon en we vuur aan vuur ontstoken en het oranje licht van vele met jute omklede staven dat afstak tegen het nachtblauw van de hemel met ons meevoerden door de mij zo bekende en geliefde straten van onze geboortestad. Een magnifieke processie was het, een soort korte bedevaart die, door de opbrengst van onze fakkels het gruwelijke lot van kindsoldaten, ver weg in Afrika, hopelijk zou kunnen verbeteren...
De wijding en magistrale sfeer van kerstmis, in onze jeugd gesymboliseerd door de stille avond waarin het geluid van de Kerstklokken weerklonk en in onze harten resoneerde, werd nu verbeeld door het magische vuur, symbool van Liefde, symbool van de warmte van het menselijk hart en onze harten zetten zich in voor kinderen, zo ver weg, in een tropisch werelddeel, getroffen en geestelijk verminkt door mensonterende en weerzinwekkende gruwelijkheid.
Na afloop wierpen we onze vuurstaven in een laaiende haard, die opvlamde in de kerstnacht en die in mijn verbeelding de broederlijke en zusterlijke vereniging van alle mensenkinderen tot leven wekte,,,,
Geplaatst in de categorie: kerstmis