Zijn afscheid

"Ik kom naar je" had ze in haar gebrekkige Nederlands op de Kerstkaart gekrabbeld. Twee maanden later, op een nog ijskoude maartdag, was het tijdstip van onze ontmoeting aangebroken.

Spoedig bleek dat onze kameraadschap, die mijns inziens gedurende een vriendschap van twintig jaar was opgebouwd, afgebroken was tot de grond, zodat slechts een desolate ruïne ervan over was en spoedig bleek eveneens waarvoor ze gekomen was. Ze liet er geen twijfel over bestaan dat ze gekomen was om me de ellendige ziektegeschiedenis van wijlen haar man, die tot zijn heengaan had geleid, uit de doeken te doen, vanaf de eerste, prille, aarzelende schreden die de ziekte had gezet in het grotendeels nog gezonde lichaam en die nog bestreden hadden kunnen worden met de middelen die daartoe dienen, via een fase van wanhoop en vertwijfeling, tot de uiteindelijke martelende lijdensweg, die mijn "vriendin" tot in alle details beschreef. Geen gruwelijk element werd vermeden in het verslag dat, figuurlijk gesproken, voortdenderde als een wagon over de rails van een eenmaal aangelegde spoorbaan, zonder onderbreking, als een ongebreideld en onstuitbaar eenrichtingsverkeer.

Zijn hartstochtelijke afscheid van deze wereld, van de werkelijkheid die hij zozeer liefhad, van het zonlicht, van de vogels, van de bomen, vond voor de man van mijn "vriendin" de meest geschikte vertolking in een lied met de passage: "I'll give the flowers to the lovers"

Toen zijn benen hem nog nauwelijks konden dragen was hij nog naar de Heide gestrompeld, ZIJN Regte Heide, vroeger decor voor zijn wandelingen met twee ruige, zwartharige honden, ZIJN honden

Zo moest hij afscheid nemen, zo wordt hij betreurd en zo rust hij voorgoed onder de glanzend-zwarte grafsteen, niet op een dodenakker, maar in de tuin van mijn "vriendin"

vriendin afscheid ov afscheid overlijden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 83